Desperate

Epilogue

Jungkook's POV

"Sorry kung ngayon ko lang sinabi Jungkook. Nangako ako kay Tzuyu na hindi ko sasabihin sayo yun pero baka di naman siguro sa lahat ng oras kailangan tuparin ang pangako. Para rin naman sa kanya to eh."

Naiinis ako sa sarili ko.

"Alam niya?"

"Tinanong niya sa mommy mo." Sabi niya at yumuko.

Hinarap ko si Tzuyu at naluha.

"Tzuyu, dapat hindi mo na ginawa yun! Tzuyu bakit ganyan ka?"

"Alam mong mahal na mahal kita Tzuyu... pero bakit mo ginawa yun? Hinayaan mo nalang sana akong mamatay.."

Sinabi niya na sakin..

Tinanong kasi ni Tzuyu sa Mama ko yung about sa issue ko.

Nalaman niya nga na may lung cancer ako kaya naman nung nahimatay daw ako, sinabi niya sa doctor na kunin ang isa niyang lungs at ilagay iyon sakin. Ngayon lang namin narealize na mahal na mahal ako ni Tzuyuat gagawin niya ang lahat.

Nawalan ako ng parte sa buhay ko.

Hindi lang sila ang nawalan.

Kasalukuyan kaming nakaharap sa puntod ni Tzuyu.

Tzuyu, sa lahat ng masasayang araw na kasama kita, bakit mo itinigil?

Sa lahat ng kalokohan natin.

Bakit mo kami iniwan?

Hinayaan mo nalang sana makahanap ang mommy ko ng pwedeng kuwanan ng lungs, hindi nalang sana sayo.

Mamimiss kita ng sobra Tzuyu.

Magkikita tayo sa langit pero hindi muna ngayon.

Tzuyu, ang sakit tanggapin...

Iniwan mo kami ng ganto ganto lang? Hindi man lang ako nakapag-i love you sayo.

Dapat hindi na kita hiniwalayan.

Masaya parin siguro tayo ngayon.

Kaso lang di na maibabalik sa dati.

Tzuyu, ikaw lang ang mamahalin ko.

Paalam...