Bizim hikayemiz sonsuz olan hikayemiz, kimilerine göre birbirine çok yakışan birbirine çok benzeyen ve sevgisi çoğu insanınkinden daha gerçek olan çok masum güzel kavgalar eden iki insandan bahsediyorlar dışardan öyle, size ümitsizlikten bahsetmiycem tabikide size gerçek hikayem dediğim sonsuzluğum dediğim hikayemden bahsedicem.
Bir sonbahar akşamıydı içinde geçirdiğim onca zamanın ne demek olduğunu anlatmaya söylemeye gideceğim günün akşamıydı şimdiye kadar onca sevgi görmüş ve çoğuna tiksintiyle bakan ben hiçbir hikayesinin bu hikaye kadar değeri olmayacağını bilen bir ben vardım sevginin ne demek olduğunu bilmeyen ben vardım. İçinde geçirdiğim zaman boyunca gerçek sorumluluk nedir bilmezdim işte aşk kavramının bittiği yer olan ve yerini sevgiye bırakan gündeydik sevgi, sonsuz sevgi, seni seviyorum diyeceğim kişiye pencereden bakıyordum o güne kadar kimseye gerçekten seni seviyorum dememiştim düşünüyordum geri kalan hayatım nasıl olur diye strese giriyordum herkes birini sevdi ve sevgisini gösterdi diye yaşı küçük olduğu için kınanıyordu benide kınayacaklarmıydı ama ben biliyordum ki çoğu şeyin bir sınırı var ve bu sınırı aşmıycağımı iyi biliyordum eğer seviyorum demesdeydim içimi yiyen bu aşk beni bitirecekti peki nasıl olacaktıda bu kalp duracaktı seni seviyorum mu diycektim yoksa hiçbirşey demeyip kalbimi aşkım kemirmeye devam mı edecekti ona arkadaşım demeye devam mı edecektim. İşte bu kafa karışıklığına tabikide seni seviyorum diyerek devam edicektim ,ben insanları uyarırım hatalarını gördüğümde o yüzden bana çok bilmiş falan derler, bende ona sanki bir konu hakkında uyarıcakmış gibi demiştim ki anlamasın sürpriz olsun akşam bankta oturup konuşmamız lazım deniştim ve işte orda oturuyordu gittim yanına ve dedimki -sen neden böyle şeyler yapıyorsun.
Çok acayip baktı uyarıcağımı zannetti.ve o da
-ne oldu ne yapmışım ki
Dedi bende o sözü söyleyecektim işte ama süslemem lazımdı o günü ve dedim ki...
-neden bana huzur veriyorsun.
Gözleri büyümüştü her zamanki gibi o söz düştü ağzından.
-açık konuşsana
Dedi bende güldüm böyle bir cevap bekliyorudum zaten bende tabi geveledim biraz.
-sevgilim olurmusun
Deyiverdim bir anda sanki dünya bir anda onun gülüşüne saptanmıştı elleri titriyordu ve
-ben rüyadamıyım
dedi
Şöyle bir baktım ve yine içim huzurla dolmulmuştu ve çok geçmeden
-evet
Dedi ve ben orda dünyayı kazanmıştım sanki biliyormusunuz insan kitap yazarken o duyguları tekrar yaşıyormuş ve bunu şimdi öğrendim gözlerimden düşen yaşlarla sana en içten duygularımla sesleniyorum içmde yaşadığım onca kifayesiz şeylerden sonra, gözümden yastığıma düşen yaşlarla sana en gerçek cümlemi tekrar söylüyorum işte
"Seni seviyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMİN AÇIKLIĞI
Romance"İçime kapanık değilim içime açığım çünkü içimde hep sen varsın..."
