Kuzenim Merve odama girdiğinde hazır olup olmadığımı sordu neye diye sorduğumda bugün beni istemeye geleceklerini söyledi . Elindeki elbise kılıfını askıya asmıstı bu nedir diye sorduğumda akşam giyecegim elbise olduğunu söyledi . İcimden içine bile bakmak gelmiyordu . Bana ne söylenir se onu yapıyordum nedenini bile sormadan . Beni sandalyenin üzerine oturttu . Neden gülemiyorum unutmuş gibiyim tıpkı hayatın bana unutturduğu diyer şeyler gibi ...
Bir saat olmuştu Merve son rutuşları yapıyordu yüzüne baktığımda mutlu görünüyordu . Bana iyi dileklerini söyledikten sonra elbisemi giymem için beni yanlız bıraktı . Kılıfın fermuarını yavaşça indirdim içinde kırmızı kolları dantelli bir elbise çıktı . Elbiseyi giyip aynanın karşısına geçtiğimde bu benmiyim diye düşündüm . Dışından güzel ama içindeki bütün güzellikleri öldürülmüş kişiydim.
Odadan dışarı çıktığımda herkez bana bakıyordu ama annen ortalıkta yoktu gözlerim onu arıyordu o sırada annem salondan çıktı ilk beni görmüştü elindeki çarşaflar yere düştü şaşırmış gibiydi . Bana doğru geliyordu yakından gözlerinin içinin dolduğunu farklı ettim . Alnıma öpücük kondurdu bana çok güzel olduğumu söyledi bende ona karşılık olarak sarıldım ve"seni asla affetmiycem anne" dedim. Şaşkın gözlerle bana baktıktan sonra ağlayarak yanımdan ayrıldı . Aslında bakarsan hiç üzülmedim . Odama geri döndüm koltuğun üzerine oturduğumda ne hissediyorum diye düşündüm hiç birşey çünkü benim hayatımı sattılar .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADERE TUTSAK
General FictionBir kabustu benimkisi , yattığım yerden kalkmak istiyordum taki onun elinin sıcaklığını elimde hissettiğim ana kadar gözlerim açtığım da onun gözlerinin içinde buldum kendimi o korkuyu, o acıyı,o nefreti gördüm gözlerinde , en derinlere bakmak isted...
