Karışık HayatlaR

AdıN HÜZÜN, AdıM YALNIZLIK

Adın hüzün…
Adım yalnızlık…
İnanmazdım amma
Hasrete nikâhlı iki yürek gibiyiz artık

Yalnızlık renginde bir şiir yazıyorum sana.
Her mısra yeni bir kapı açıyor sona
Her cümlenin sonrası yeni bir yürek yarası
“Yalnızlığın rengi mi olurmuş?” deme
Nasıl olduğunu anlardın
Yanımdayken bir kez bakabilseydin gözlerime

Yüreksizim, yürek sızım
Sensizim, nedensizim
Gittiğinden beri
Yaşamak kadar zor ve ölü gibi cansızım
Anlıyorsun değil mi can sızım?
Fakat yokluğun değil
Varlığındaki yokluğundur yüreğimin acısı!
Ve anlatılır gibi değil o acının sancısı
Yanlışlarının sildiği bir doğru
Silindikçe çoğalan bir ağrı gibi
Bazen yetim kalmış bir çocuk,
Bazen de susuz çöllerin bağrı gibi

Adım atsam düşüyor
Dursam üşüyorum
Üç harf tek hece
Ah o lanet bilmece
Takılmış plak gibi dilimde her gece
Soruyorum
Sordukça cevapsız kalıyorum
Kaldıkça ufalıyorum

Bilemezsin sevgili
Yokluğundan beri
Kirpiklerim birbiriyle lades oynar misali
Ne zaman yenecek olsa biri diğerini
Önce hayalin çıkıyor ortaya,
Sonra “aklınızdayım” diyen gözlerin

İhsan Turhan