Çaresizce tren raylarını izlerken aniden başımda bir baskı hissettim.
Sendin.
Plastik bir tacı nazikçe saçlarımın üzerine bıraktın ve gülümseyerek yanıma oturdun, birkaç saat önce Taehyung'un oturduğu yere.
Başını omzuma koydun, birkaç saat önce benim Taehyung'un omzuna yattığım gibi. Her hareketin bana onu hatırlatmak zorunda mıydı? Sen sendin, o da oydu. Bana ona hatırlatmamalıydın, aksine unutturmalıydın.
Hadi ama, saç renkleriniz bile neredeyse aynıydı.
"Üzülme, hyung." dedin. Sesin fazla içtendi, neredeyse ağlamama neden olacak kadar.
Cevap vermedim, zaten sen de bir daha konuşmadın.
Güzel bir gündü Jungkook, terk edilmeme rağmen.
- Kim Namjoon
ŞİMDİ OKUDUĞUN
in the town of broken hearts | namtaekook ✓
Fiksi PenggemarBir zamanlar hepimiz masumca severdik. Şimdi hepimiz ardımızda kırık kalpler bırakarak ilerliyoruz. Ya da, ilerlemeye çalışıyoruz.
