////LUCY NİN AĞZINDAN////
Polisler peşimize düştü. Ne olduğunu bilmiyorum ama çok korkuyorum. Bir yandan o katil ile yanyana durmaktan .. Bir yandanda polislerden .. Kendimize bir sığınak bulduk. ama aklım hala Juvia'da .. Acaba ona ne oldu ? O böbrek yiyen yamyamla -ki benim yanimda ki de farklı değil ama- başbaşa kaldı. Of of ..
Yanımdaki çocuk çok yakışıklı tamam. Şimdi kendimi kandıramam. Ama bir katil.... Her ne kadar tatlı olsa da .. ( bu paragrafı nightcore - armor dinlerken okumanizi tavsiye ediyorum. Ben öyle yaziyom çünkü :D)
"Hey sarışın,gel buraya. Yemek hazır."
"Kaç kere söyleyeceğim? İsmim Lucy be Lucy ! "
"Öff aman be. Geliyor musun gelmiyor musun ?"
Karnım zil çalıyordu. Hazırladığı yemeğin kokusu da muhteşemdi. Ama karazsız kalmıştım.
"Gelirim bi ara."
"Lucy beni şuna zorlama."
"Neye ?"
Yavaşça ayağa kalktı. Bana doğru yaklaşıyordu. Ürkçe geri çekildim. Hızlı bir atakla bileğimi tuttu ve beni kaldırdı.
"Hey! Yürürüm ben be !"
"Açlıgına değil,yemek soğuyor. Başıma iş açma şimdi. Zaten polisler peşimizde."
"Aman be"
"Çikolata !!"
Diye bağırdım. Bunu nerden bulmuştu şimdi ? Ne önemi var ? Bütün enerji depom benim. Yanımda duran Natsu'ya bakıp alaycı bir tavırla konuştum:
"Bu çikolatayı daha çok enerji toplayıp başını daha çok şişirmem için mi aldın ? "
"Konuşmanı seviyorum. Bunun için aldım."
"Ah. Anlamadım. (•ิ_•ิ)? "
"İlerde anlayacaksın."
Alnıma hızlı bir öpücük kondurdu. Kızarmıştık.. İkimiz de. Bu çocuk çok şirin ～(^з^)-♡
Bi saniye ya. O bir katil ! Katile aşık olamam ?
"Hey sarışın, önündeki yemeği yiyyor musun ?"
Sorduğu soruyla irkildim. Evet anlamında başımı salladım.
Yemek ne kadar da güzel olmuştu böyle. "Çok güzel olmuş, Natsu-san. Ellerine sağlık (^o^)/"
"Afiyet olsun Luce-chan ^^."
Yemekleri topladıktan sonra ikimiz de yataklarımıza geçtik. Ben çikolatamı aldım. Onsuz yaşayamam. Ciddiyim. Gözlerimi açtığımda etraf aydınlanmıştı. Mutgağa gittim ve kahvaltıyı hazırladım.Natsu-san uyuyordu. Ne kadar da tatlıydı uyurken anlatamam. Yatağına oturdum ve onu izlemeye başladım. Belki 30 belki 45 dk boyunca sıkılmadan izlemiştim. Sonra yavaş yavaş gözlerini açtı. Beni görünce gülümsedi.
"Günaydın,Lucy-chan. "
"Günaydın ^^"
"Bir şey mi oldu ? "
"Yoo. Sadece kahvaltı hazırdı. Seni uyandırmak istedim."
"Ee,neden uyandırmadın?"
"Çok tatlı uyuyordun. Uyandırmak isteme..."
Bi saniye ya. Ne dedim ben az önce ?! Reflex olarak ağzımı ellerimle kapattım. Kıpkırmızı olmuştum kesin. Bana bakarak gülmeye başladı. Sonra gülüşü kahkahaya dönüştü.
"Çok tatlı uy-yuma-mak-ha sjjsjsjshushsausksjsjz"
"Hey! Ağzımdan kaçmış olamaz mı ya ? Öf"
"Neyse neyse. Ben çok tatlı uykumdan .. Sjshdjhdhdhxj"
Oflayarak yanağına küçük bir tokat attımve mutfağa doğru ilerledim. Arkamdan bağırıyordu.
"Hey Lucy-chan dur dur. Tamam özür dilerim."
"Affedildin ^^ bir daha yapma."
"Emrin olur ^^"
"Hadi Natsu-san ! Kahvtıya gelmiyor musun yoksa ? "
"Geliyorum"
"Bana şunu yaptırtma."
"Neymiş efendim o ? Hem geliyorum ben tamam mı ? "
Masaya oturdum. O sıra kapı bir gürültüyle kırlıldı. İkimiz de korkuyla birbirimize baktık. Dışarıdan sesler geliyordu...
"Polis! "
Yo minna ! Kısa bir bölüm 500 kelime. Ama bir ara 2000 kelimelik yazmayı düşünüyorum. Vote ve yorumlarınızı esirgemeyin ve hoşçakalın 👅👊👊👐
