°Ch.1°

61 7 0
                                    

Το ξυπνητήρι με ήχο ένα τραγούδι των NSYNC* άρχισε να χτυπάει και σιγά σιγά με διέκοψε από τον ύπνο μου ,

έπρεπε να σηκωθώ σύντομα αφού ως Emmaline Wilson δεν  φημίζομε για την αργοπορία μου όσον αφορά το σχολείο.

Σηκώθηκα ατσαλα εβαλα τις χνουδωτές παντόφλες μου και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο.

Παρατήρησα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και με  την πρώτη ματιά παρατηρείς πως  δεν εχω κάτι το ιδιαίτερο πάνω μου.

Καστανά μακριά μαλλιά πέφτουν ατημέλητα γύρω από τους ώμους μου ,γαλαζοπράσινα μάτια, μέτριο ύψος και ίσως αρκετά πιο λεπτή απ'ότι θεωρείται "ελκυστικό" .

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν με νοιάζει και πάρα πολύ,έως και καθόλου.

Γιατί, δεν είμαι σαν τις άλλες που κυκλοφορούν-κλισέ το ξέρω,αλλά έτσι είναι.

Δεν ζω στο 2017,αλλά σε μια άλλη εποχή,απλούστερη,πιο αθώα χωρίς ανθρώπους να διχνονται για το κάθε τι  ,όπου τα παιδιά δεν είχανε το καθένα από ένα τάμπλετ και που η μουσική στο ραδιόφωνο δεν σε έκανε να θες να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο από την υπερβολική μονοτονία των τραγουδιών.

Όπου τα 10χρονα και τα 12χρονα δεν ασχολούνταν με το ποια θα τα φτιάξει με ποιον και όπου τα ρούχα που φορούσαν τα κορίτσια δεν ήταν όλα για να δείξουν πόσο προκλητικό μπορεί  η να γίνει το σώμα  ενός εφήβου   κοριτσιού .

Σκέφτηκα και έπιασα τη βούρτσα για να ξεμπλεξω τα μπερδεμένα μαλλιά μου

Ναι,στο μυαλό μου τουλάχιστον,ζουσα και συνεχίζω να ζω στην δεκαετία του '90. Τουλάχιστον αυτό αρκεί για να καταλάβω πόσο διαφορετικά και ωραία ήταν τα χρόνια τότε.

Είναι εύκολα αντιληπτό λοιπόν ότι δεν είμαι και από τα πιο συμπαθή και "διάσημα" άτομα στο σχολείο.

Βασικά απορώ καν πως καμιά φορά μιλάω με μερικά άτομα αφού πολλοί φαντάζομαι πως με χαρακτηρίζουν απροσαρμοστη .

Δεν είναι πολλοί αυτοί που μιλάμε ,αλλά τουλάχιστον τους συμπαθώ κατά κάποιον τρόπο ,χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι και μ'αυτούς νιώθω πάντα άνετα.
Γενικά είμαι επί μονίμου βάσεως εκτός τόπου και χρόνου και αρκετά συχνά νιώθω την ανάγκη να μένω μόνη μου.

"Αν συνεχίσω να μονόλογο μάλλον είναι πιο πιθανό να χάσω και τις 7 ώρες στο σχολείο, χωρίς καν να το καταλάβω" μουρμούρισα στον εαυτό μου και βγήκα βιαστικά από το μπάνιο αφού δεν είχα καταλάβει πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα.

Φόρεσα σε χρόνο ντε τε μία μαύρη φαρδιά φόρμα και την πρώτη κοντομανικη μπλούζα που βρήκα στο συρτάρι μου.

Πέρασα τήν γεμάτη με βιβλία τσάντα
Στους ώμους μου.

Αποχαιρέτησα την μητέρα μου που έφτιαχνε τα μαλλιά της αδερφής μου  και τον μικρό διάβολο που αποκαλώ αδερφή μου και τώρα ειμουν (σχεδόν) έτοιμη να πάω σχολείο

ο ήχος της πόρτας που έκλεινε με έκανε να επιβεβαιώσω ότι είχα να περάσω άλλη μία βαρετή ρουτίνα στο σχολείο με όλα τα απρόσωπα πρόσωπα που είναι λες και έχουν βγει από  το ιδιο εργοστάσιο παραγωγής.

Ήθελα να γυρίσω πίσω φριχτά πολύ και δεν είχα φτάσει καν ακόμα στις απαίσιες μουντές πύλες του σχολείου....

*Αμερικανικό  ποπ συγκρότημα του 1996





Πατήστε το  🌟 και σχολιάστε 👑

~Στο gif πάνω η Emmaline~

My Guardian DemonМесто, где живут истории. Откройте их для себя