Hungry Love (discontinued)

Hoofdstuk 12

Bryan's POV

Ik heb de krant gelezen, en oh nee, dit is geen goed nieuws. ik zit ZOOOO zwaar in de problemen! gefrustreerd ga ik met mijn hand door mijn krullen. dit is niet goed.

ik kijk op wanneer ik mijn gsm hoor gaan. snel ren ik naar mijn gsm en neem op:

'uhu' zeg ik nog altijd gefrustreerd

"wel wel, hij neemt op" ik verstijf, oh shit!

'wat moet je?'

"ik denk wel dat je weet waarom" ugh, ik hou niet van die toon, hij doet of het nog plezant is ook.

'ja, ik weet waarom' zucht ik

"ik kan je helpen, kom naar mij, nu meteen"

ik draai met mijn ogen, dat ga ik dus zo niet doen.

"of je kunt je vriendinnetje zien dood gaan voor je neus" pest hij me.

ik knijp mijn ogen dicht, ik zie het al voor meen dat wil ik niet in het echt zien!

'ze is mijn vriendinnetje niet' zeg ik koppig. Kate betekent niets voor me. toch?

"ja ja, zal wel, maar oké, ik kan je verwachten dan?"

ik zucht, deze man werkt op mijn zenuwen.

'jaja, ik kom'

"fantastisch, ik zal mijn beste bloed uitleggen voor je" zegt hij nog met en plagerige stem, dan legt hij af.

ik zucht en ga nog eens met mijn handen door mijn haar. betekent Kate wel iets voor me? moet ik voor haar naar die idioot gaan? beteken ik wel iets voor haar?

ik werp een blik naar het balkon, ik zie Kato knuffelen met Mitch. ik snuif even wat lucht op. zie je, zij geeft ook niet om mij.

ik neem mijn jas en loop de deur uit. met mijn snelheid ben ik na vijf minuten al aan het grote huis van de man. zuchtend loop ik naar de deur en klop twee keer. even later komt zijn bediende de deur opendoen. ik knik en loop binnen zonder wat te zeggen. ik loop naar de woonkamer waar de man ik zijn draaistoel zit met zijn kat in zijn handen die hij voorzichtig aait. HA, net een horrorfilm. ik grijns en ga zitten. ik hoor gekuch en kijk op. ik zie de man naar me kijken. ugh ja, moet ik ook nog gaan buigen ook.

ik sta op en ga voor hem staan. ik buig zodat ik bijna mijn tenen raak. 'goede dag, oh uwe majesteit,  oh edele man,...' na vijf walgelijke woorden te zeggen kijk ik op, nog altijd in ijn buighouding. 'moet ik nog doorgaan?' hij draait met zijn ogen, neenee het is goed. ik lach tevreden en plof dan terug in de zetel. ik zwaai mijn voeten op het salontafeltje, lekker beleeft hé.

------------------------------------------------------------

Na een verdorie lang gesprek en twee glazen AB negatief bloed te drinken -wat heel bijzonder is, omdat dat bloed echt zeldzaam is- zijn we eindelijk klaar met praten.

we hadden het over de weerwolven, en een plan dat ze bedacht hadden, maar dat we nog niet wisten wat voor plan. wanneer hij zei dat het iets met Kate te maken had slikte ik even een krop door. waarom voel ik me slecht voor haar? ik kan helemaal niets voelen, want ik heb geen menselijkheid meer. wat doet ze toch met me verdorie!

ik stap het gigantische huis uit. tevreden haal ik een zak AB negatief vanonder mijn jas. die heb ik meegenomen, gewoon... omdat het lekker is.

snel loop ik weer naar huis, ik ben bezorgt om Kato, met dat plan van de wolven enzo.. Wacht wat? ik stop met rennen. wat the hell heb ik juist gezegd? ik ga met mijn twee handen ruw door mijn haar. ik ben helemaal niet bezorgt om Kato, ze kan het eigenlijk prima zelf. ik wrijf over mijn gezicht, Kato gaat echt te ver, nu zit ze ook al in mijn hoofd. ik zucht en schud mijn hoofd, geen aandacht aan besteden. ik zet wat passen vooruit en loop dan naar huis.