Uyandığım da belimi saran eli görünce midemde uçuşan kelebleker tarifsizdi.Allahım nasıl bir his ti bu ne oluyordu bana hafif baş dönmeleri falan kafamı hafifçe çevirince Hasanın hala uyuduğunu farkettim yavaşça kalkmaya yeltenince beni kendine doğru çekti ve boynumdan öptü.Ben daha demin siz bir histen bahsetmiştim ya unutun onu bunu hiç bir türlü anlatamam size.Öptüğü anda gözlerim otomatik olarak kapandı ve karnımda oluşan o boşluk hissine kendimi bıraktım ve biraz daha gözlerimi yumdum uykuya saat zaten erkendi daha güneş yeni yeni ışıklarını salıyordu etrafa.Yeniden gözlerimi açtığımda Hasanın beni izlediğini farkettim ve nefes alış verişlerini dinledim o kadar ritmikti ki herşeyiyle mi mükemmel olurmuydu bir insan ve benimdi.Ama artık şu bilmediğim hayatımı sormam gerekliydi.Yavaşça kalktığım da hazırlanmış kahvaltı masasına doğru yürüdüm bu hotel diğerine oranla çok güzeldi ve temiz tabi ki.Hasan da tam karşıma dikildi soruları sormama gerek kalmadan kahvaltıyla birlikte dökülüyordu o pis cümleler mükemmel dudaklarnın arasında hemde hiç yakışmazcasına Meltemim diye başlamıştı sözlerine her hareketi her sözü beni kendimden alıyordu artık ve devam etti eminim bundan sonra ne yapacağımız hakkında düşüncelere dalıyorsun dedi.Bundan sonra bizi kimsenin bulamayacağı ve sana kimsenin zarar veremeyeceği yerlere gideceğiz efulim dedi artık sana zarar gelmesine izin vermem bu baban bile olsa !!! Onca kelime çıktı ağzından bi şu efulim kelimesine takılmıştı boş aklım titrek tavırlarla Hasan efulim ne demek dedim.Efulim;Sevdiğim sevgilim demekmiş.Git gide bağlanıyordum kendi azrailime ne yapacaktım !!!
Bir haftadır bu hoteldeyiz ve tam 5 saattir bu odada Hasanı bekliyorum çıldırmak üzereyim biraz T.V göz geçirmek için elime kumandayı aldığım anda Hasan içeri girdi.Elimde ki kumandayı yere fırlatıp bir daha kesinlikle T.V izlemeyeceksin dedi ve sert bakışlarıyla beni kendinden korkutuyordu gözlerimin dolduğunu anladığı anda o bitiştirdiği kaşlarını serbest bırakıp bana sarıldı peki bu ani tavırların sebebi neydi neden birden böyle sinirlenip çabuk yumuşuyordu hem T.V izleyince ne oluyordu ki ??
Kendimi bi anda ondan çekince sinirlenmiş olucak ki etraftakileri dağıtmaya başladı ve ben senin için yeni bir hayat kurayım ev alayım seni korumaya çalışayım sen bunları yap Meltem benim bir lafımı dinleme benden uzak dur tamam mı ? Daha da üz beni ne yapacağımı bilemiyim dediğinde.
Aklım başımdan gitmişti resmen benim için kendini feda eden bir adamın basit bir isteğini neden yerine getiremiyordum ki sanki ?
Özür dileme bakışımı atıp ayaklarımın üstünde boynuna sarıldığımda yine yumuşadığını farketmiştim hadi hazırlan gidiyoruz dedi ve odadan çıkıp yeni eve ve yeni hayatımıza yürümye başladık kapının önünde peugeot 206 vardı bu arabalar çok pahalı değildi ama iyi sayılırdı görünüşe bakılırsa arabaya ufak bi çantayı koyduktan sonra ön kapıyı açıp içine oturdum ve Hasanın gelmesini beklemeye başladım görevli ile konuşmasını bitirdiğinde arabaya bindi ve çalıştırdı.Bir kaç dakika sonra dikiz aynasından bi adamın bize yetişmeye çalıştığını ve benim adımı sayıkladığını gördüm Hasanın yüzüne baktığımda hafif bi endişe içinde dudaklarını yiyerek buldular yine bizi dedi ve gazı sonuna kadar kökledi sonuna kadar basıyordu.İçimde oluşan korkuyu dışarıya ağlayarak yansıtmışım sanırım camdan dışarıyı süzerken elimde sıcaklık hissettim Hasan sanırım bana destek olmaya çalışıyordu.
Yarıyor muydu peki ?
Kesinlikle öyle bir rahatlıyordum ki ne korku ne endişe onun yanındayken kendimi çok güvende hissediyordum.
Sanırım izimizi kaybettirdik ama şuan eve gidemeyeceğimiz için başka bir yere gitmemiz gerekmekteydi.
Hasan nereye gitmek istersin dediğinde zaten onun yanındayım ve artı olarak lunapark olabilirdi dediğim anda yeniden arabayı sürmeye başladı ama bi sorun vardı ya izimizi bulurlarsa diye sorduğumda ?
Biraz düşündü ve bence dikkat çekmememiz gerek ve kalabalık bir ortamda bizi kimse umursamaz dedi.
Zekiceydi gerçekten geldiğimiz de arabayı park edip elimi tuttu.Kendimi bir çocuk kadar heyecanlı hissediyordum.Direk beni dönme dolaba , eteğe falan götürmeye çalışınca durdum ve onu kamikazeye doğru çektim yüzünde şaşırmış bir hali vardı.
Tamam çocuk gibi hissediyordum ama çocuk değildim değil mi ?
Yanaklarına bir öpücük kondurdum gözlerim yeniden kapanmıştı tabi ki usulca bilet aldığımız sıraya girdik önde genellikle genç kesimler vardı benden büyükler araya bir kaç küçükte katılmıştı tabi ki herkesin neşesi yüzlerinden belliydi ben ise bu yaşta sırf saklanmak için gezdiğimi biliyordum bu bizim için bir altarnatifti belkide ilk ve son da olabilirdi çünkü önümüzde o kadar çok yapamamız gereken önemli işler vardı ki bunlara ne zamanımız ve belkide gücümüz bile kalmayabilirdi de.
