Sisli Gece

Alışmak

Tumblr dan başlamak üzere her gün konuşuyorduk. Saatler nasıl geçiyor hiç anlamıyordum. Yaz tatilinde zaman geçiremeyen ben şimdi nasıl akşam olduğunu anlamıyordum. Telefonum biraz sıkıntı olduğundan bildirimler düzenli gelmiyordu. Bu nedenle bizde whatsapp'dan konuşmaya başladık. Her gece telefonda saatlerce konuşuyor beni güldürüyordu. Aslında ben hiç telefonda konuşamam. Özellikle de karşı taraf çok fazla tanımadığım biri olunca. Ama o sabırla konuşuyordu. İlk günler sadece onu dinliyordum. Hiç sıkılmadan gününün nasıl geçtiğini falan anlatıyordu. Bir iki hafta sonra bende alıştım ve çenem asla durmadı. 

O kadar yakında hissediyordum ki onu dışarı çıkıp saatlerce telefonda konuşuyorduk ve asla konu bitmiyordu. Üniversite okuduğu için bana ygs hakkında bazı şeyler söylüyor hatta kendinden bolca örnek veriyordu. Araba kullanırken telefonunu arabaya bağlayıp benimle konuşuyordu. O utandığım sesim hoparlörden daha da iğrenç geliyordu bana.  Hatırladıkça hala gülüyorum.

Bir gün yine telefonda konuşuyoruz; 

''Yarın için bir planın var mı?''  dedim. O da hafiften şaşırarak '' Niye buraya mı geleceksin?'' dedi. Ne kadar istesem de yapabileceğim son şeyler arasındaydı. ''Tabi ki hayır sadece saat 3 de dışarı çıkıp telefonda konuşalım'' dedim. Biliyorum çok saçma ne gerek var yani. Ama öyle olmuyor işte. Gülerek ''tamam'' dedi. O kadar içten ve samimiydi ki her gün gördüğüm onca insandan daha yakındı bana. Mesajlaşıyor ve birbirimizi daha iyi tanımaya çalışıyoruz bu arada tabi. O kadar düşündüm ki ne yaptığımı. Yavaş yavaş alışıyordum sonuçta nasıl inanacaktım gerçek olduğuna.  Neyse vakit geçirir sonra elbette birbirimizden kopardık düşüncesiyle devam ettim.

Bana her gün ''Biliyorum bana aşıkın'' tarzında cümleler kuruyordu.  Ona her seferinde ''Yakınımda olana aşık olmuyorum kalkıp sana mı olucam'' diyordum. Amacının da benim bilinç altıma girmek olduğunu söylüyordu. Sadece gülüyordum o zamanlar, şimdi içimi yakan anılarıma..