İçine sığdıramadığım gece bitmişti sonundu. Güneşin yüzüme carpmasıyla uyandım hiçbirşey yokmuş gibiydi taki emrenin herşeyi öğrendiği aklıma gelene kadar artık emre öğrenmişti herşeyi, benim kim olduğumu,anlatığım acıların, mutlulukların sahibini öğrenmişti o gün aramasını bekledim bekledim ve uzun bi aradan sonra aradı normal olarak gününun nasıl geçtiğini ne yaptığını anlattı tabiki bende neler yaptığımı anlatım güzel bir konuşmaydı ikimizde mutluyduk saatlerce konustuktan sonra telofonlarımızı kapattık cünkü saat 5'e geliyordu bizde yemeğe inicektik ve indik yemeğe. Akşam yemeğinde karşılaştik bakıştık filan herşey iyiydi taki yukarı cıkıp bana msj atıncaya denk ve o msj benim sonum gibiydi o gün o hafta kimseyle konuşmadım kendi içimde yaşadım herşeyi o msj'da konuşmak istmediğini şöylemişti nedenide kuzenimin arkadaşı olduğu için oysaki kuzenimle konuşmuş ve kuzenim mert konuşmamızı istemiyormuş aradan günler, haftalar, aylar geçti onunla konuşmayalı o aylarda sadece okula gidip geldim emreyi her gördüğümde sanki içimden birşey kopuyormuş gibiydi onu görünce canım yanıyordu cünkü dokunacak kadar yakınimdaydı ama engeller işte artık sömestır tatili yaklaşıyordu o tatil yakınlaştıkca üzüntüm daha çok artıyordu cünkü onu görmüyücem o izmirde oturuyor ben ise ayvalıkta oturuyordum arada 156 kilometre yani 2 saat 10 dk vardı çok degildi ama aramızdaki tek mesafe kilometreler değildi insanlardı artik okulun son haftasaydı ama ben çarşambadan eve gidicektim çünkü oda arkadaşlarimin hepsi o zaman gidiyordu bende onlarla beraber gitmeyi karar verdim ama bi yanım gitmek istiyor bi yanım gitmemek istiyordu çünkü emre vardı ama yapcak birşeyim yoktu tek çarem gitmekti ve çarsamba günu gelmişti biz okuldan dönmüştük 1-1.30 gibi ,yemek yiyip odalarımıza cıktık, hazırlandık artık yurtan cıkıyoduk arkadaşlarımla ve yurtun dış kapısına geldiğimde emre, kerim(yakinn arkadaşım nilgünün eski sevgilisi) ve arkadaşları vardı ve benim yanimda nilgün ve diğer arkadaşlarım vardı emrenin yanından geçereken gözlerinin içine kadar baktım özlem duygusuyla biz durağa geldiğimizde emre ve kerim hala yurdun önündeydi ve bizden tarafa bakıyorlardı. Biz gidene kadar yurdun önünde beklediler ve biz otobüse binice bi cafeye gidip oturmuşlar işte o gün izmirden giderken emreyi unutmak için gittiğime yemin ettim başarabilecekmiyim bilmiyorum yaşayacağız ve göreceğiz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Git Deme..
RomanceZorlu bir yol üzerinde ona aşık olan bir kız ve bu kızı sevmeye çalışan bir erkek . Bizim hikayemiz tesadüflerle başlamıştı ama bu onun farkında değildi ama zamanla olucaktı gün gelicek Oda anlıyacaktı....