The Ex-Marine

2

Utos

Sumama siya sa pamamalengke ng sumunod na araw. Kahit yata na mamamalengke lang ay nag enjoy siya. She missed doing things like this. Hindi niya kasi ito nagagawa doon sa maynila. Kung bibili man siya ay sa mall na para hindi hassle.

Nakasunod lang siya sa dalawang katulong na sinamahan niya mamalengke. Nang matapos sila ay nandoon pa din ang driver at naghihintay sa kanila.

Sa front seat siya umupo habang ang dalawa ay nasa backseat ng pickup. Papasok na sila ng hacienda nang maagaw ng atensyon niya ang isang maliit na pwesto na nagbebenta ng mga furniture. She knew the guy, kalaro niya iyon noon tuwing nasa pabrika siya.

"Wait, stop the car." Utos niya.

Dali-dali siyang bumaba. Medyo nagulat pa si Dany ng makita siyang papalapit.

"Señorita Rexes!" Napangiti ito at tinanggal ang sumbrero na suot. "Magandang umaga!"

"Morning, Dany." She smiled. "Long time no see."

"Kaya nga. Ang laki mo na."

She rolled her eyes. "Taon-taon mo na yata yang sinasabi."

Natawa ito. "Anong sadya mo dito? Mamimili ba kayo ng furniture?"

"Uhm. Oo sana eh. Sino bang gumagawa ng mga to?" Pinasadahan niya ng kamay ang isang sala set.

"Ay. Kay Uno Rivero ang mga ito. Ako lang nag babantay dito dahil ayaw niyang lumalabas masyado."

At bakit kaya? Her small voice inside her asked. "Wala na bang ibang designs? Gusto sana naming magpa sadya ng furniture. Iyong design talagang mula sa amin."

Gusto niya lang itong makausap ng personal.

"Ah, ganun ba? Oo mayroon. Siguro ay pwede mo namang makausap si Uno doon sa bahay niya. Doon sa pinaka malayo, sa tabing ilog." He instructed, pretending she didn't know the way, she nodded.

"Maraming salamat, Dan."

Nagsuot itong muli ng sumbrero. "Walang anuman, señorita."

Pagkatapos ng pananghalian ay naligo siyang muli para magpalit ng puting muscle sleeves shirt at denim na shorts. Buti at wala ang kuya niya sa ilalim, walang magagalit sa kanya.

She was so nervous while driving on her way there. Paano niya ba sisimulan? Hi, ako nga pala si Rexes Di Marco. Remember?

O eh di kaya, Hi. Ako ang iniligtas mo, natatandaan mo pa ba?

She heaved out a sigh. Guess she'll just pretend she's interested in having a sala set costumized, huh?

She pulled over at pinatay ang kanyang kotse. Malapit iyon sa bahay ni Uno dahilan kung bakit agad itong lumabas ng marinig ang ingay ng isang sasakyan. Rexes Estelle slammed the door shut and in the corner of her eyes, she saw Uno standing outside the door of his house.

Tumingin siya dito. Nakasuot ng itim na tshirt at pantalon. Damn, boy.

She composed herself and confidently walked towards him.

"Afternoon." She greeted, forcing a smile from her nervousness.

"How can I help?" Sagot nito sa isang malalim na boses at marahas na ingles, not a hint of hospitality in his voice.

Now that she was close, hindi niya mapigilang mapatingin sa kanyang mukha. Twelve years did him well.

But his brown eyes were dead, walang emosyon sa kanyang mukha habang nakatingin ito sa kanya. Damn, his serious aura made him look hotter.