To Już Nie O Mnie.

Prolog

Nie żyję. Choć wciąż i tak piszę.

Umarłam. Żyje, ale nie ja. Żyje moje ciało. Moje serce wciąż bije. Ale ja nie żyje. Mnie już nie ma. Żyje moje ciało, ale nie ja.
Umarłam dawno. Zostałam złożona do grobu, ale nie żegnał mnie nikt. Nikt nie wiedział, że już nie żyję. Wszycy widzieli moje ciało, choć tak czesto przewidywałam całe dni w domu.

Kim jestem?

Ja jestem nikim, ja już nie żyje. Moje ciało to tysiące komórek, które jeszcze nie są martwe. Ja jestem martwa. Jestem martwa w środku.

Ja zostałam złożona do grobu. Ja już nie żyję. Ja umarlam.

Zadaj mi pytanie. Odpowiem. Nie ma to sensu. Nie ma sensu odpowiadanie na pytania, ale ja odpowiem. Zrobię to choć nie ma to dla mnie najmnienszego sensu. Potem wyklnę siebie i całe moje życie, a jedynym pocieszeniem dla mnie będzie to, że kiedyś i tak umrę i nie będzie juz tu nawet mojego ciała.

8:8:8:8:8:8:8:8:8:8:8:8:8:8

Hej hej.. Bede sie nazywać pod pseudoniemem #smuteq. Tak będę się podpisywać pod rozdziałami. Follow za follow.

Chciałabym także nauczyć się pisać wiersze.. Uwielbiam poezję. Co drugi piątek pod rozdziałem pojawi się wiersz napisany przeze mnie. Oceniajcie go i krytykujcie. Chcę poprawić swoje błędy oraz nauczyć się jak prawidłowo je pisać.

#smuteq