My New Life Ft. Niall Horan

3. Hey, how are you today?

De volgende ochtond stond ik op. Mijn been schrijnde en ik beet mijn tanden op elkaar. Bah, klote auto's. Ik ging overeind zitten en haalde mijn hand door mijn haar.

Gister...

Niall...

Ik moet nog opzoeken wie hij is! Maar eerst ontbijt.

Ik liep, of strompelde, naar mijn kleding kast en viste er een zwarte skinny uit met een witte tanktop. Terwijl ik ze aantrok dwaalde mijn gedachten weer af, wie had me gister aangereden? En waarom?

Ik keek uit het raam, naar de 'buren' en zag Niall in zijn tuin zitten. Hij zwaaide en ik zwaaide terug, vandaag kon nog wel intressant worden....

-

Ik ging met mijn sandwich in de tuin zitten.

"Samantha! Hoe gaat het met je been?" Ik zag Niall over de schutting hangen.

Ik lachte. "Beter dan gister, maar het brand."

Niall keek bezorgd. "Automobilisten letten niet op."

Ik knikte instemmend. "Jup, dat weet ik al."

Niall keek schuldig, omdat mijn verleden er mee te maken had.

"Maak je geen zorgen, dat is het verleden." Probeerde ik om hem minder schuldig te laten voelen. Het leek niet te helpen, en er viel een stilte. Ik beet op mijn lip. Wat nu?

"...Ik was van plan om naar de stad te gaan, ga je mee?" Doorbrak Niall de stilte.

Ik glimlachte. "Ja! Ik moet nog kleding kopen, veel kleding als je begrijpt... En ik had dus geen zin om in me eentje te gaan, dan is het saai, en kan je geen meningen vragen." Ratelde ik.

Niall lachte. "Maar we gaan niet met de fiets." Ik protesteerde niet, waarom zou ik?

-

 "Iedereen kent je?" Vroeg ik verbaast aan Niall. Hij had een capuchon op die het grootste deel van zijn gezicht bedekte en een enorme zonnebril

"Ongeveer iedereen, en ik word ook wel eens achterna gezeten door meiden."

Mijn ogen werden nog groter. "WAT?!" 

"SST! Niet zo luid! Ja, soms gebeurt dat. En als je zo gaat schreeuwen kijken er alleen maar mensen naar ons." Zei Niall terwijl hij om zich heen keek of we aandacht hadden getrokken.

"Sorry. Is dat niet eng? Ik bedoel, iedereen wilt je zien, met je praten en alles. Ik zou gek worden."

"Als de papparatzi ons ziet, dan word jij ook gevolgd."

"Shit. Ik ga ook mijn zonnenbril op zetten."

Niall lachte. "Je doet maar, zijn we zonnebril-buddies."

Ik pakte mijn zonnebril uit mijn tas en deed hem op. "Tadaaa."

Niall lachte, en pakte zijn mobiel. "Hier moet ik gewoon een foto van hebben, we zien er fantastisch uit."

Ik legde mijn hoofd in mijn nek en barste in lachen uit.

-

Aan het einde van deze lange, fantastische dag, werd ik afgezet aan de voordeur.

"Bedankt, bedankt voor vandaag." Zei ik terwijl ik de deur opende

Niall glimlachte. "Dat is goed hoor. Zie ik je morgen nog?"

Ik glimlachte nu ook. "Is goed."

Toen zwaaide ik de deur open, en pakte mijn tassen op.

"Ik zie je morgen." Ik liep naar binnen.

Toen bedacht ikme iets, en liet de tassen vallen.

Ik draaide me om en vloog Niall om de hals.

Niall was eerst verbaast, maar sloeg zijn armen om me heen.

"Bedankt voor alles. " Fluisterde ik.

"Je verdient het. Ik zie je morgen." En we lieten elkaar los.

Niall liep naar zijn eigen huis en ik liep de mijne in.

---------------------------------------------------------------

Oke... Awkward iets....

Ik had dus geen inspiratie voor dit verhaal.

En daarom was ik zolaat met updaten....

Maar, tada! Een nieuw hoofdstuk!

Hoe vonden jullie het?

Tot snel, hoop ik....

Xxx

Chimene