The Story Of Hermione {harry potter fanfic}

~4~

Hermelijn
Ik zat in de leerlingenkamer van Griffoendor en ik wachtte al een tijdje op ginny en hermelien. Die waren wat eten aan het halen en ron sliep op de bank, ik dacht na over wat er was gebeurd in de vakantie. Harry. Ik mis hem. Het was zo moeilijk te begrijpen! En het was zo oneerlijk! Een eenzame traan liep langs mijn wang op mijn broek. Een tweede traan gleed via mijn neus. Ik had afleiding nodig! Ik haalde maar vast voorspellend rekenen uit mijn tas, en ging er in kijken.

Hoofdstuk 59.
oude tover kunst
In de jaren voor zweinstijn, had een grote tovenaar familie van halson peffereen resept uitgevonden waardoor je voor 10 minuten drie keer krachtiger word dan dat je noormaal bent.
Hier onder bevind zich de gebruiksaanwijzing:
Voeg 3 snufjes kijkerosiel
1 theelepel snimpelknots
Voeg vervolgens 5 schepjes muzel-knevel toe
Roer daarna een klein beetje in de ketel
En zet het vuur op een lage stand.
Voeg daarna 2 snufjes kingerzaad bij
Voeg dan nog 2 lepels kiezelmusketters
Roer daarna een paar minuten zachtjes in de ketel laat het 5 minuten pruttelen. Vervolgens ben je, als je het goed hebt gedaan, en op drinkt voor tien minuten drie keer sterker als daarvoor. Dit drankje werkt maar een keer achter elkaar en moet eerst weer helemaal uitwerken voordat een nieuwe portie helpt. Dat uitwerken duurt zo'n 24 uur.

Ik glimlachte een beetje en tikte hermelien (die ondertussen weer tegug was) aan, "Dit noemen ze voorspellend rekenen!" Zei ik. "Het lijkt niet eens op rekenen!" Zei hermelien. "Meer op toverdranken." Zei ik.
Ron werd Mompelde iets in zijn slaap. "Harry... Harry, neee! Neu... Harry, Harry, Harry..."
"Zal ik hem wakker maken?" Vroeg Hermelien aan mij. Ik knikte en staarde naar Ron. Hij had het zwaar met de dood van Harry. "Herm, ik ga naar bed denk ik. Ik ben moe." Hermelien knikte en gaf me een knuffel. "Het komt wel weer goed." Fluisterde ze in mijn oor. "Ik hoop het." Fluisterde ik terug.
Ik maakte me los uit Hermeliens knuffel en wilde net weglopen toen Ginny aan kwam benen.

Ginny
Ik wil niet boos zijn op Hermelien en hermelijn, maar ik had een tijdje verkering met Harry, en nu nu is hij dood. Ze snappen gewoon niet dat dat moeilijk is voor mij. Ik zie Hermelijn kijken in haar boek en Hermelien aantikken en ik zie ze giechelen. Ik vind het heel zielig voor Ron hij heeft het moeilijk met de dood van Harry. Misschien nog wel moeilijker dan ik. Maar ik zie dat hij al een vriend heeft, Daan Thomas. En ik heb nu niemand. Ik stond op en liep op Hermelien en Hermelijn af. Ik snauwde tegen ze "Jullie hrbben er écht niks mee dat harry dood is hè?! Het doet jullie niks! Jullie maken alleen maar lol en houden alleen maar rekening met jezelf!" Snel liep ik weg, en ging bij anne zitten. Ik was een beetje van mezelf geschrokken. Het was niet mijn bedoeling om zó boos op Hermelien en Hermelijn te worden.
Anne keek me raar aan. Ze was niet echt mijn vriendin, maar ik kende haar wel. Misschien moest ik maar eens vaker naast haar gaan zitten.

Hermelien
Ik ga voorzichtig naast Rons hoofd op de bank zitten. Met mijn hand streel ik zachtjes over de zijne.
Ron stopte tot mijn grote opluchting met het mompelen van Harry's naam en de leerlingen stroomde langzaam de leerlingenkamer uit.
Toen ik alleen met Ron was fluisterde ik zachtjes "Ik mis Harry ook heel erg, Ron. Ik mis hem, en het spijt me heel erg van was er is gebeurt. Ik en hermelijn... we konden er niks aan doen. Toch voel ik me schuldig, en ik zal me ook voor eeuwig schuldig voelen. Ik mis Harry, Ron. Maar ik mis jou ook. Ik mis de oude Ron." Op dat moment werd het me te veel. En de tranen drupte één voor een naar beneden. Plots opende Ron zijn ogen, en snel veegde ik mijn tranen weg. "Wat zei je?" bromde Ron slaperig. "N... Niks..." stotterde ik. Maar Ron had mijn tranen al gezien. "Gaat het?" vroeg hij. Ik knikte, maar het ging eigenlijk helemaal niet. Ron begreep altijd alles. Hij keek begrijpelijk naar me en ik zag dat Ron zijn arm om me heen wou slaan. Maar net op het laatste moment bedacht hij zich, en trok zijn arm weer terug.

Zou hij nu ook al boos zijn op mij en Hermelijn? Bijna moest ik weer huilen. Ik huil niet zo veel van mezelf, maar sinds de dood van Harry... Ik wilde gewoon niet dat Ron boos was op mij. "Ik ga maar slapen." Mompelde ik zachtjes, en ik liep naar de meisjes slaapzaal. Zonder Ron nog aan te kijken

Suuuuper sorry voor de korte hoofdstukjes! Ik heb het heel druk druk druk druk druk! Maar daarom probeer ik wel om meer te gaan updaten.

Ik hoop dat jullie het hoofdstukje wel leuk vonden, en laat in de reacties weten of jullie de nieuwe wending leuk vinden, en of dat jullie nog Tips/Tops hebben!

Xx Esmee <3