Pag dating namin ng sementeryo binuhat ko na lang siya para hindi na siya mahirapan
Nang nasa tapat na kami ng anak ko dahan dahan ko siyang inupo doon
"Ang Yuan ko"-sabi ni Olivia habang hinahawakan yung lapida ng anak namin
"Sorry"-sabi ko
Niyakap ko lang siya
"Humingi na rin ako ng tawad sa kanya hindi ko kasi alam hindi ko alam na may anak tayo hindi ko alam na nabuntis ka hindi ko alam sorry dahil hindi ko inalam at nagpakasaya lang ako samantalang ikaw eh nagsusumamo na"-sabi ko
Hinawakan niya yung kamay ko at pumatong lang rito
"2 taon mula noong nag break tayo umuwi ako sa bahay at nakita kong nag aaway ang magulang ko umalis si mommy at daddy na parang wala silang anak na iniwan ..Naiwan ako sa piling ng mga katulong naiwan ako doon mag isa pinaalis ko na silang lahat dahil hindi naman ako nag tra-trabaho at tingin ko para sa akin lang yung pera sa banko hindi ko alam kung kailan babalik ang magulang ko kaya hindi ako gumagastos para sa sarili ko minsan lang ..1 taon ang lumipas at nagulat ako sa pangyayari noong nag pa check up ako doon ko nalaman na buntis ako"-Olivia
"Why didn't you tell me?"-Ako
"Hindi pa rin ako maka get over na niloko mo ..Hindi ko alam ang gagawin ko alam kung wala ka nang paki alam sa akin noon wala na akong halaga sayo nagawa mo nga akong iwan eh kaya sabi ko palalakihin ko ang anak ko kahit wala ka hindi ko kailangan ang tulong mo"-olivia
"Pero nagkaroon ng problema sa pag bubuntis ko gusto kung pumunta sa hospital kahit ang sakit sakit na malapit na sana ako pero bigla akong nabangga ng isang sasakyan"-sabi niya at umiyak ng umiyak
