Chapter 7
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Patrick's POV
nung makita ko si Michelle umiiyak kanina nakaramdam ako ng lungkot din. ewan ko kung bakit pero yun yung naramdaman ko. ni hindi nga ako gaanong makapagconcentrate sa kakalaro eh dahil sa kanya. ang lungkut lungkot niya tas hindi pa sya nanunuod sakin.. :(
teka bakit ako malungkot. tae anu ba tong nararamdaman ko.
kaya nung kinonfront nila Renz at Jeff si Mitchie, umalis na ako agad para magbihis, gusto ko kahit papaano pasayahin si Mitchie, gusto ko alamin kung bakit sya umiyak, alam ko nagsinungaling sya na naghikab lang kaya siya naluha.
masyadong halata yung babaeng yun
"anu kaya problema ni Mitchie, Jeff" pumasok na sila Jeff at Renz sa CR habang ako'y kasalukuyan nagpapagwapo sa salamin ah este nagsusuklay lang
"ewan ko eh, halatang malungkot siya eh... uy pre" nilapitan ako ni Jeff at sabay palo sa pwet ko "ano ginawa mo kay Mitchie bakit mo siya pinaiyak?" teka bakit ako? wala naman ako ginawa ah. epal lang at saka simple lang naman ang pinagawa ko sa kanya at saka napakasensitive naman nun kung sa simpleng pagiging alalay ko ay iiyak na siya
"di kaya LQ sila?" banat ni Jeff, LQ? eh di ko naman siya nililigawan eh at saka.. ah wala
nagkibit balikat nalang ako "anong ewan ka diyan? siguraduhin mo lang pag nalaman ko may ginawa kang masama sa kanya naku kita mo to" tinapek niya yung braso niya na parang akala mo may muscles naman kahit wala... samantalang ako meron hehehe..
"oo na wala naman ako ginagawa sa tao eh" lumabas na ako ng CR since tapos na rin naman ako at saka ayoko na rin makipagtalo dun sa mokong yun. palibhasa may gusto lang yun kay Mitchie at natotorpeng sabihin nito
"hindi mo ako aso!!"
oo nga pala sinigawan ako ni Mitchie nun nuh? baka nga yun nga.. teka parang yun lang kakaiyak na niya agad? napakasensitive naman nung babaeng yun.
nung malapit na ako sa kanya, masyado ata syang busy kakagalaw ng itouch niya palibhasa mayaman may itouch pa.
"Uy Mitchie"
agad ko siyang hinablot at kinaladkad palabas ng gym
"ano ba yun? problema mo? kitang may ginagawa yung tao oh" di ko lang siya pinansin kasi gusto ko kasi siyang kausapin tas after nun gusto ko siya itreat kahit papaano. nang malayo na kami sa gym agad ko siyang binitawan sa kamay at humarap ako sa kanya.
nilagay ko yung kamay ko sa balikat niya
"Mitch, ano ba problema" nagulat siya nung tinanong ko sa kanya yun at agad tumungo.
"ah wala, di ba nga napahikab siya" naghikab siya para mapakita niya na lumuluha siya dahil dun, agad ko pinunasan yung luha niya gamit yung thumb ko.
inangat ko yung ulo niya at tinignan ko siya sa mata, "ano Mitch wag ka magsinungaling, parang hindi tayo magkaibigan ah, dahil ba sa ginawa kitang alalay ko kaya ka umiyak? sabihin mo lang" lumuhod ako sa kanya as a sign of sincerity " sorry kung pinahirapan kita, alam ko masyadong harsh yung ginawa ko dahil lang sa pagpapapicture kahapon.. eh ganun na gagawin ko sayo, sorry talaga"
narinig ko siyang tumatawa. teka bakit naman to tumatawa. tas lumuhod siya sakin "anu ka ba ayos lang yun, kasalanan ko naman din kaya kahit anong suplado mo sa akin tinanggap ko... ahm" bigla siyang napailing "kaya umiyak ay dahil......... tara upo muna tayo din sa may gilid mahaba habang kwentuhan to" tae pabitin naman to.
