Vergeef mij

Reageer...

16:30;

"Pfff he he, eindelijk thuis." En Samira plofte neer op haar bed.
Pingg...

Issam:
Hey schat ben je thuis?

"Ahhw gelijk gaat hij me appe" zei Samira.
"Wat zei je?" Khalid storemde naar binnen.
Samira schoot overeind en deed haar telefoon weg.
"Wat doe jij hier? Er bestaat iets als kloppen." Zei Samira snel.
"Pff ja ja dat weet ik ook wel maar ja, kom je naar benden er is eten."
"Ehh... nee ik denk dat ik ga uitrusten." Zei Samira.
"Uitrusten? Je komt van school en niet van de andere kant van de wereld." Zei Khalid.
"HA HA je bent weer eens grappig." Zei Samira droog.
"Ja he maar ewa ik ga en ik hou je in de gaten he." En hij liep weg.

Na een half uurtje riep de Khalid Samira.
"Samiraa! Kom is ff naar beneden papa wilt wat zegge. " zei Khalid.
Samira liep naar beneden en ging richtting de woonkamer.
"Wat is er?" Zei Samira.
"Wollah geen idee maar ik a naar buite met de boys challass." En Khalid liep weg.
"Papa? Wat is er?" Zei Samira.
"Kan je even je moeder helpen met koken, familie Darri komt vanavond en je weet hoe ze zijn." Zei haar vader.
"Hahah ja hoor alles moet pietje precies zijn." Zei Samira lachend.
"En nog iets heb jij mijn ziekenhuis papieren gezien.
"Hoezo? Er is toch niks ergs?" Zei Samira.
"Nee nee, elk jaar bloed controle he." Zei haar vader.
"Ohh ja, ik haal ze wel even." En Samira liep naar boven.

Na 2 uurtjes...

Ding.. dongg...
"Ik doe al open." Zegt Samira.
"Salaam." Zegt de hele familie Darri in koor.
Met een lach bui zegt Samira "Salaam kom maar naar binnen."

Na al dat geknuffel zitten ze allemaal en het is erg gezellig.

Tringg...Tringg
"Mama, is dat jou telefoon?" Zei Samira.
"Nee is niet van mij"
Samira keek nar haar mobiel en zag dat Issam belde.
*Shit waarom belt hij*
"Wie is dat?" Vroeg de moeder van Samira.
"Ohhw dat is Layla mama." Zei Samira snel.
"Oke yelleh ga even alle eten meenemen." Zei haar moeder.

Iedereen zat gezellig met elkaar te praten en te eten. Na een lange avond werdt het tijd om te gaan.

"Het is al een beetje laat laten we maar beter gaan." Zei Ghalia.
Ze stonden met zn alle op en gingen richtting de deur.
"Mama kijk ze lopen als een hele groep leger." Zei Samira lachend.
"Sssttt." En Samira voelde dat haar moeder in haar arm kneep.
"Auuuuw." Zei Samira.
Ze zag dat iedereen naar haar keek en ze keek gelijk omlaag.

Na de lange avond lag Samira in haar bed. Ze zag dat Issam geen ene app had gestuurt.
Samira stuurde een berichtje naar hem: Schat, is er wat?
Ze legde haar mobiel weg en ging slapen.

Volgende ochtend... 06:18
Ping...
Issam: Schat ik moet dringend met je praten.

09:45.
Samira werdt wakker.
"Gaap..." Samira pakte haar mobiel maar, opeens hoorde ze haar vader heel erg hoesten. Ze rende zo snel mogelijk naar haar vader zijn kamer.
"Papa wat is er gaat het??" Zei Samira geschokken.
Haar vader begon steeds erger te hoesten.
Samira riep haar broer en moeder.
"MAMAA! KHALID" Schreeuwde Samira zo hard mogelijk.
Khalid storemde naar binnen en daarachteraan kwam haar moeder.
"PAPA REAGEER" Zei Khalid.
Samira begon tranen te krijgen.
"Papa alsjeblieft reageer." Zei Samira huilend.