Vergeef mij

Knuffelbeer

- 18:00 ziekenhuis.
Al de hele tijd zijn Samira en haar familie op de uitslag te wachten.

"Dokter heeft u al uitslag." Zei Samira snel.
"Ja, er is niks bijzonders alleen zijn eten kwam in zijn slokdarm." Zei de dokter.
"Slokdarm? Eten? Weet u het wel zeker?" Zei Samira.
"Ja zeker, u mag zo naar binnen en hij kan vandaag naar huis gaan."
"Yarabi u heeft ons gered." Zei de moeder van Samira.

Opgelukt zaten ze binnen samen met hem te wachten tot dat ze naar huis mochten.
Na een lange tijd moch de vader van Samira gaan.

"Papa weetje wel zeker dat er niks is?" Zei Samira.
"Ja Samira er is echt niks." Zei hij.
"Oke dan als er wat is roep me dan ja." Zei Samira.
"Ja lieve kind van me ga maar slapen je moet nog naar school morge."
"Isgoed." Ze gaf haar vader een kus en ging weg.

Ze keek naar haar mobiel:
18 gemisten oproepen ISSAM.

"Shitt ik ben hem helemaal vergeten." Zei Samira.
Ze had een hele bericht gestuurt waarin ze uitlegde wat er was gebeurt.

Samira verstuurde haar bericht en ging slapen.

Volgende ochtend...
07:00
Samira stond klaar om naar school te gaan. Ze ging snel naar de bushalte en ze zag dat Issam daar ook was.
"Hey schat, ik heb je bericht gelezen. Waarom riep je mij niet ik zou jullie dan meteen brengen naar de ziekenhuis." Zei Issam.
"Schat je weet hoe het is he... maar alles gaat nu wel goed." Zei Samira.
"Dat is goed. Insallah gaat het nog beter worden." Zei issam.
"Insallah."
Ze stapten de bus in en ging naar school.
Na school ging Samira meteen naar huis.

Onderweg kwam ze Layla tegen.
"Hey Samira ik heb gehoord wat er was, insallah wordt alles beter." Zei Layla en in de tussen tijd knuffelde ze Samira.
"Insallah schat, heel lief van je dat je er aan denkt." Zei Samira.
"Schat als er wat is je kan me altijd bereiken ja, maar ik hou je nu bezet ga maar snel naar huis." Zei Layla.
"Dankjewel schat." Samira gaf haar een kus en ging weg.

Ze kwam thuis aan en zag al gelijk aan de ingang dat haar vader weg zou gaan.
"Papa waar ga je naar toe?" Zei Samira.
"Eh.. ja even naar de winkel." Zei haar vader.
"Als je wat nodig hebt, ik haal het wel voor je." Zei Samira.
"Nee,hoeft niet ik wil ook eve naar buiten."
"Isgoed papa."
En hij liep de deur uit.
Samira ging achter hem aan... ze zag dat hij zenuwachtig was.

Na een halfuurtje lopen zag dat haar vader voor de deur van de ziekenhuis stond.
"He?? Wat doet hij nou hier." En Samira liep zo snel mogelijk naar binnen.
Ze was telaat... haar vader was al weg.
Ze liep naar de afdeling toe waar haar vader lag.
Ze liep naar de balie daar.
"Eh.. hallo ik had een vraagje." Zei Samira.
"Hallo, waar kan ik u mee helpen?"
"Ik kom voor die dossier van       Mahir ****." Zei Samira.
"Ehm bent u de dochter van hem?
"Ja, ik ben de dochter van hem." Zei Samira.
"Nou kunt u dan hier tekenen." En ze gaf de dossier.
Dank u wel. En Samira liep weg.

Samira ging op een bankje zitten en deed de dossier open.
"Wat verberg je van ons papa." Zei Samira.
Ze keek naar de blaadjes daar is.
Gemo - dokter Willem Vd.
Gemo - dokter Samih Sk.

"Ho ho wacht... gemo???" Samira wist niet wat ze zag. Ze legde de blaadjes in haar tas en ging zo snel mogelijk naar huis.

DEEL 1 KNUFFELBEER DE 2E DEEL KOMT HIER NA!

Hallo mensen,
laat me even weten wat jullie nu al van de eerste 2 delen vinden en graag zeggen als ik iets fouts doe.