“kamusta kana pala?”
tanong ni carl habang nakaupo kame ngayon sa swing.
“umm...”
shet.. speechless ako. i duno what to say
“well i guess.. you're still mad.”
“no! im not mad”
sabay yuko sa ground.
“khia.. okay lang naman kung magalit ka e.”
“but.. i swear.. hindi naman ako galit. hindi ko kayang magalit sayo. kahit ilang beses mo pa ako masaktan hindi ko pa din makakayang magalit sayo. i stupid right? but theres nothing i can do. no matter how hard i try to forget you. no matter how hard i try to erase my fucking feelings for, walang effect carl.”
di ko na nakayanan at bigla nalang akong napaiyak.
ang totoo galit ako. galit ako in a way na bakit parang naging biglaan ang pag iwan nya.
“dont cry. please dont cry. i dont wanna see you crying. i know how much you love me. i know how much you care.”
“eh ayun naman pala eh! ano pa bang kulang carl!”
hindi ko na talaga kinaya. kung anu anu na ang lumalabas sa bibig ko.
“i fell..
bigla syang tumingin sa langit.
i fell inlove with another girl. hindi ko alam basta bigla ko nalang to naramdaman. pag gising ko..”
“sya na ang mahal mo?”
ako na ang nagtapos ng last line ng sentence nya alam ko naman na yun din ang sasabihin nya.
“yeah. sorry.
khia.. im not begging for your forgiveness. what i want is, for you to be happy. to find the right guy for you”
i was dumbfounded.
isang mahabang katahimikan ang nangibabaw bago ulit kame nakapagsalita.
“i wish you all the best”
im forcing myself to smile pero diko magawa. naiiyak pa din talaga ako.
pakiramdam ko wala nang natira sa puso ko.
“we are planning to live in england. andun din kasi ang family niya. at baka di na kame bumalik pa”
sobrang sakit na talaga. pinipigilan ko na lang ang mga luha ko pero ang hirap e!
“khia.. bukas na ang flight namen”
bukas agad? bakit naman biglaan.
lahat nalang ba kelangan laging biglaan?
“i gotta go khia. take care of yourself please. bye”
he left me...
he left me again and just like before. i was dumbfounded!
“what the fuck is wrong with me! bakit ba ang bobo ko!”
heto ako ngayon.. naiwang magisa sa swing.
tulala at umiiyak.
mayamay ay biglang umulan.
“tss.. condolence saken! salamat sa pakikiramay! dalo kayo sa libing ko huh!”
sigaw ko habang umiiyak at nababasa sa papalakas na patak ng ulan.
“i wanna die!! arrgghh!!”
“dahil lang sa lalake magpapakamatay ka? ang babaw mo talaga! palibhasa utak ibon ka.”
paglingon ko nakita ko si zeek na pinapayungan ako.
“whatever”
matamlay kong sagot.
“may pustahan pa tayo! kaya wag ka muna magpakamatay. after our deal saka ka magpakamatay. gusto mo tulungan pa kita magbigti e :)”
nakangiting sabi ni zeek.
hindi ko alam pero pakiramdam ko..
kahit papano gumaan ang loob ko dahil sa ngiting yun.
AUTHOR'S NOTE
sorry.
mejo maiksi.
wala ako maisip eh..
gusto ko lanh ipakita kung pano nawala sa scene si carl.. di naman pwede na mag diasppear nalang sya bigla eh :DD
please vote and comment and become a fan na din po :P
LJ :*
