JENJHIE ACADEMY OF SPECIAL CHARMERS

Forced to go, Forced to be moved

Halos mga limang araw na ang lumipas pagkatapos ng karumal dumal na insedente. Na aawa na nga ako ay Lque... gabi gabi sya umiiyak habang ako walang magawa man lang.

#knock.knock#
Lavinnite na ngayon kaya sigurado ako na si Ace yan.

"A-are you okay, Lucy?"

Naiiyak na banggit nito. Gustong gusto ko na igusgos pagmumukha nito eh! Kita ngang luha-luha ako at alam na namatay si anang tas alam din nya na di ako makangiti eh!

"Ace..w..wala...wala na siya...."

Takte umiiyak na naman ako! Lucy! Kelangan mong magpakatatag para kau Lque... please... wag ka nang umiyak......

"Sorry 'bout that"

At napayuko sya at naluha..

" hindi ko nga siya tunay na ina ngunit.... itinuring nya ako na anak.... minahal ko sya tulad nina mommy (sometimes they call their mothers as mommy, mom,ina,mama but the most that Lucy use is Anang) ... nang na..nalaman ko na
..na patay siya...halos..halos.."

At tuluyang humagulgol kaming dalawa.

--'xxxx
Mga ilang oras na ata ang lumipas matapos mag end ang drama namin ni Ace.

"Ano ba na-naman yan! Magsaya tayo Lucy! K-kasi... nag...nagkita na tayo eh!"

Pilit na pagpapasaya ang ginawa niya sa akin ngunit di man lang nya ako mapangiti kasi si anang lang ang lumalabas sa isipan ko at si Lque.

--
Ilang oras ng kung anu-ano ang ginawa ni Ace para pasayahin ako kaya nga lang palpak.

"Alam mo Lucy!sa school namin may isang lalaki si..ano nga yun? Ah di ko alam ang pangalan nya eh. Basta mayaman din sya ngunit na expelled siya kasi alam mo ba kung bakit? Ahaha! Sabi kasi ng academical proffesor namin, 'yung project mo panget!' Sabi naman ng lalaki 'bakit?! Ikaw?! Nakipapanget ka!?' Ahaha! Kaya ayun BOOM! wala na..haha"

Nanatili akong walang kibo. Kahit na di nya ako magawang mapangiti appreciate ko parin itong si Ace dahil sa effort nya.

"Aish! Ano ba naman yan Lucy! Di ka pa ba tumatawa?!"

Walang kibo.

"Ugh! Ewan ko sayo!"

Sabay alis ng Eldjen. Nais ko na sana syang pigilan at humingi ng tawad kasi di ko siya pinapansin ngunit wala akong pwersa para tumayo. Lucy ba naman! Sigurado akong panay tampo na naman yan.

#knock.knock.#

Wala pa din akong imik. Bawal bisita!
Deh. Joke lang. Gusto ko lang mapag-isa. Bakit ba laging katok katok?! Ugh!
Di ko parin binubuksan. Nainip na ata sa kakakatok kaya binuksan ang pinto.

"Tunga tunganga lang? Ganun?"

Kelshi talaga.

"So anO gusto mo?tumawa?humalakhak na halos di makahinga?"

Inis na sambit ko. Bakit? Anyway all I say is true!

"Whoa! Easy! Hindi naman sa ganun! Sa tingin mo masaya si aling Jelina sa ginagawa mo na pag-iyak? Alam mo Lucy,minsan na- iirita na talaga ako sayo! Kung gusto mo talagang matulungan si Lque dapat magpakatatag ka! Puro ka na lang drama?! Sa tingin mo magiging bayani ka ng pamilya mo umiyak ka na mga kahit isang buwan para iPagmukha na talagang nasaktan ka?! Ganun ba, Lucy?!"

Inis na sambit nya na ikinatigil ako. That words hit me. Di ko lang talaga kasi ma- iwasang maiyak. Siguro nga tama sya. Nawala si papa sa akin at si Ina kaya di ko hahayaang mawala si Lque. Sya na lang ang natitira kung saan ako kumukuha ng lakas para ipagpatuloy ang buhay ko. Di ko na kakayaang mawala sila lahat sa akin.