Chapter 4: Boy Meets Girl [Akiee's POV]

105 4 5
                                    

A/N: Yep,I’m bringing the story back to its topic, the LOVE STORY.

Don’t worry, I’m trying my best not to make it …uhm..COMPLICATED. ^ ^”

So, this is the real beginning of the story, the real love story.

-Raexes

[Mark’s POV]

Yeah, thanks to that,

“G-GALIT AKO!.GALIT AKO SAYO!”

Dahil jan, naayos nga ang relationship namin ni Akiee. ^ ^

It’s just that…

Napatingin ako bigla kay Akiee dahil hindi talaga maalis sa isip ko ung time na yun,

Flashback…

Akiee: “…HA!?”

Tumakbo ako sa room ko at sinarado ung pinto ko.

Nagulat nalang ako nang biglang my ngkakatok sa pinto ko.

Alam kong si Akiee, pero..

O.O  ß yang ang expresyon ko. Hindi ko pa alam sasabihin ko.

Paano kung tanungin niya ko kung bakit ko nasabing galit ako sa knya?

Paano kung isumbong niya ko sa Papa niya?

Bahala na nga!

 Tumayo ako at binuksan ko ang pinto. Sinalubong ko siya nang buong tapang.

Pagkatingin na pgkatingin ko palang sa knya may bumalandra nang libro sa harapan ko at

 *BOOGS*

Tumama sa ulo ko!

“Ouc-Ah.aww. “ :’{

Hindi ngsalita si Akiee. Nakatingin lang siya nang nakakunot ang noo.

Akala ko galit siya, iiyak na sana ako, pero nagulat ako nang bigla siyang nataranta!

“..H-Hey, ..d-don’t cry!”

Hindi siya nakatingin sa’kin, pero kitang-kita ko na habang iniiwas niya ung tingin niya, namumula siya.

Nahihiya ba ‘to?

 “Read that.” Then he gave me the book that I was reading awhile ago. The Space Science book.

Bigla siyang kumalma at biglang napapikit.

Ako naman, hinahawakan parin ung parte ng ulo ko na pinalo ni Akiee.

“You can have that. I already read it 20 times, nakakasawa na..”

2-20 times!? Grabe! Geek!

“Tsaka, kung gusto mo sayo na din yan. Muhka naming interesado ka din eh.”

Tapos nun, bigla na lng siyang tumakbo papunta sa kwarto niya.

Hindi ko alam kung talagang madilim lang nung gabing un pero, alam kong malinaw ang mata ko,

Ngumiti siya.

[Akiee’s POV]

When he told me that he’s angry at me, I was too shocked. Not because it’s the first time he talked to me and that he’s angry at me, but because he was the one who started the conversation.

I know it’s weird that I’m thinking like this, but I felt happy.

Not really. :P

I ran after him.

Last Summer - IntroductionWhere stories live. Discover now