ΧΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Eleven

Κλείστηκε στο δωμάτιό του και δεν κατέβηκε ούτε για βραδινό. Έπρεπε να φύγει επειγόντως από εκεί,να φύγει γρήγορα μακριά της.
Ζήτησε απ' τη Φελίσια να του πάει βραδυνό στο δωμάτιο και έπειτα να του ετοιμάσει τις βαλίτσες. Την επομένη το πρωί θα επέστρεφε στο Λονδίνο και έπειτα θα έφευγε για Παρίσι.

Έκατσε στην τραπεζαρία με την ελπίδα να τον ξαναδεί.
Κοιτούσε γύρω της μα δεν ήταν πουθενά,ούτε τον ένιωθε στο χώρο. Το δείπνο σερβιρίστηκε και προς μεγάλη της απογοήτευση εκείνος δεν ήρθε.
Έφαγε ελάχιστα και έπειτα αποσύρθηκε στο δωμάτιο της.
Περπάτησε πάνω κάτω το δωμάτιο​ πεντεξι φορές μέχρι που ήρθε κάποια υπηρέτρια να τη βοηθήσει να φορέσει τα νυχτικά της.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι χωρίς ιδιαίτερη διάθεση μα ύπνος δεν την έπαιρνε.
"Θα φύγεις ανόητε και ένας Θεός ξέρει πότε θα σε ξαναδώ. Ως πότε θα αρνήσε τα αισθήματα σου?"
Η ίδια σκέψη τη βασάνιζε για ώρες. Αν τον ήξερε καλά που τον ήξερε,θα έφευγε πιο γρήγορα από ότι είχε σκοπό.
Σηκωθηκε κι άρχισε πάλι τα πέρα δώθε στο δωμάτιο.
Ώσπου δεν άντεξε. Φόρεσε τη ρόμπα της και δειλά μα αποφασιστικά βγήκε απ'το δωμάτιό της με κατεύθυνση το δικό του.

Χτύπησε σιγανά την πόρτα κοιτάζοντας γύρω της  μη και τη δει κανένας. Δεν πήρε απάντηση και χτύπησε ξανά. Τίποτα πάλι.
Άνοιξε την πόρτα και έχωσε μέσα το κεφάλι της.
Ο Ντάρσυ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, κοιμόταν βαθιά.
Μπήκε γρήγορα κι έκλεισε την πόρτα πίσω της. Περπάτησε στις μύτες προς στο κρεβάτι του και αφού τον χάζεψε λίγο που κοιμόταν, σήκωσε τα σκεπάσματα και χώθηκε μέσα. Έμεινε ακίνητη κι έσφιξε τα μάτια μην πιστεύοντας κι η ίδια το θράσος της. Έπειτα αφού έβγαλε το περιττό αέρα απ' τα πνευμόνια της τόλμησε και πέρασε το χέρι της γύρω απ' τη μέση​ του, αγκαλιάζοντας τον,ενώ ήρθε ακόμα πιο κοντά σχεδόν κολλώντας το σώμα της στο δικό του.
Τινάχτηκε αμέσως,άνοιξε τα μάτια και την είδε μπροστά του,σε απόσταση αναπνοής απ' το πρόσωπό του να τον κοιτά με εκείνα τα αθώα γατίσια μάτια της και τότε ένιωσε το χέρι της να είναι  τυλιγμένο γύρω του.

"Τι θες εσυ εδώ Έιμι και τι στην ευχή νομίζεις ότι κάνεις?",την έσπρωξε με το χέρι του μα δεν μπορούσε στ'αλήθεια να κάνει πολλά με τα πόδια του να μην μπορούν να κινηθούν καθόλου.

"Φιλαμε Ντάρσυ,ικετεύω για ένα σου φιλί μονάχα, γιατί ξέρω πως αύριο που θα ξυπνήσω θα έχεις φύγει".

Ήθελε να γίνει​ κακός μαζί της, να της φωνάξει και να τη διώξει κακήν κακώς απ' το δωμάτιο του,μα τα λόγια της, η παρουσία της και η θέρμη του κορμιού της το καθιστούσαν αδύνατο.