P A L E T T E , 3
#FF6347
Tomato
จอนจองกุก 5 ปี, พัคจีมิน 7 ปี
"จองกุก มานี่ซิลูก มาหาเพื่อนบ้านเราหน่อยเร็ว"
เสียงหวานจากคุณนายจอนที่ส่งเสียงเรียกลูกชายของเธอทำให้เจ้าตัวฉีกยิ้มกว้างออกมาอยู่เสมอ จอนจองกุกวางหนังสือนิทานเล่มเล็กลงบนม้านั่งในสนามหญ้า สองขาสั้นเดินเตาะแตะเพื่อที่จะไปหาผู้เป็นมารดาสุดที่รัก เด็กชายเห็นมารดาของตนกำลังยืนอยู่กับหญิงสาวที่ดูแล้วอายุไม่น่าจะต่างกันมากนัก เธอยิ้มให้เขาด้วยความรู้สึกเอ็นดู
"มาแล้วฮับบ คุงแม่มีอาไยหยอ? (มาแล้วครับ คุณแม่มีอะไรหรอ?)"
เด็กชายยิ้มพร้อมพูดเจื้อยแจ้วกับผู้เป็นมารดา ร่างบางระหงส์ของคุณนายจอนหันกลับมาหาลูกชายของตน ริมฝีปากบางวาดรอยยิ้มกว้างให้ลูกชาย เธอวางมือเรียวบนกลุ่มผมนุ่มแล้วลูบเบาๆก่อนจะผายมือไปทางหญิงสาวอีกคน ดวงตากลมมองตามทิศทางมือของคนเป็นแม่
"นี่คุณนายพัค เธอเป็นเพื่อนบ้านของเรานะจองกุก"
"โอ้ ชาหวัดดีฮับบ (โอ้ สวัสดีครับ)"
จองกุกโค้งตัวแล้วยิ้มกว้างอย่างมีมารยาทตามที่ถูกสอนมา ท่าทางที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเรียกรอยยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าได้ไม่น้อย จอนจองกุกและแม่ของเขาเพิ่งย้ายมาที่นี่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ เธออาศัยอยู่กับลูกชายเพียงสองคน เพราะสามีของเธอก็จากไปตั้งแต่จองกุกยังคงอายุไม่ถึงปี นับว่าเป็นโชคดีที่ได้เพื่อนบ้านที่มีอัธยาศัยดีเหมือนกัน
"สวัสดีจ้ะ ชื่อจองกุกใช่ไหม น้าก็มีลูกชายเหมือนกัน โตกว่าหนูหน่อยล่ะมั้ง อยากเจอกันหรือเปล่า?"
"อยากฮับ!"
ทันทีที่รู้ว่าจะมีเพื่อนเล่นอยู่บ้านไม่ห่างกัน พลันดวงตากลมก็เป็นประกาย สิ่งที่จอนจองกุกพึงปรารถนาที่สุดในวัยนี้คือเพื่อนเล่น เพราะย้ายบ้านจึงต้องย้ายโรงเรียนตามไปด้วย เพื่อนทีเคยรู้จักกันที่โรงเรียนอนุบาลก็จำต้องจากกันเสียหมด ตอนนี้จองกุกกำลังจะเริ่มเรียนป.1ที่โรงเรียนใกล้ๆนี้ แต่จองกุกเป็นเด็กที่ขี้อายและไม่กล้าพูดคุยกับเพื่อนๆนัก คงเป็นการดีกว่าถ้าจะมีเพื่อนกันอยู่แถวนี้
YOU ARE READING
P A L E T T E | OS/SF Kookmin
Fanfictionผมรักคุณ ไม่ว่าสำหรับผม คุณจะเป็นสีอะไรก็ตาม #พาเลทกุกมิน