Ημερολόγιο Θανάτου..

Κεφάλαιο 1

   Απόλυτο σκοτάδι, μια απόκοσμη ησυχία που σε κάνει να αντριχιάζεις, σαν να σε προειδοποιεί ότι έρχεται. Τότε ξαφνικά....κραυγές, πόνος, αίματα, πτώματα παντού. Αυτοί ήταν. Είχαν έρθει για εκείνη, την έψαχναν αιώνες αλλά πάντα τους ξέφευγε. Πάντα, μέχρι τώρα.. Δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής από εδώ. Τους σκότωσαν όλους προκειμένου να έχουν εκείνη στα χέρια τους, το μοναδικό κορίτσι που άθελα της έθετε σε κίνδυνο την αυτοκρατορία τους. Μια αυτοκρατορία που επί αιώνες βρισκόταν σε πόλεμο με εμάς. Εκείνοι μέρα με την μέρα δυνάμωναν και αποτελούσαν ανέκαθεν την μεγαλύτερη απειλή για το δικό μας είδος. Και πλέον όσο και να ήθελα δεν μπορούσα να την βοηθήσω, το παιχνίδι είχε χαθεί. Θα την έπαιρναν μαζί τους και....

   Πετάχτηκα πάνω φωνάζοντας το όνομα της. Κάθριν... Ο ίδιος εφιάλτης ξανά και ξανά, στο τέλος θα τρελαθώ. Δεν ξέρω καν ποιά είναι αυτή που βλέπω στον ύπνο μου, γιατί την βλέπω, τι νόημα έχουν όλα αυτά και γιατί μου φαίνονται τόσο αληθινά; Υποτίθεται πως σε αυτό το όνειρο -ή καλύτερα εφιάλτη- εγώ είμαι ένα vampire-πολεμιστής που έχω ορκιστεί να προτατεύω αυτήν την κοπέλα που την λένε Κάθριν και είναι μια γαλαζοαίματη βρικόλακας. Ανήκει στην οικογένεια Βερλοσέρ, και ο πατέρας της, Ντάνιελ Βερλοσέρ, διοικεί την αυτοκρατορία των βρικολάκων εδώ και 700 χρόνια. Η Κάθριν είναι η διάδοχος του θρόνου και γιαυτό οι σκοτεινοί βρικόλακες, ή αλλιώς Ντράγκο, προσπαθούν να την βρουν, να την κάνουν μία από αυτούς και μετά να σκοτώσουν τον πατέρα της ώστε να πάρουν την αυτοκρατορία στα χέρια τους με τη δική της βοήθεια. Τόσα χρόνια ωστόσο δεν τα έχουν καταφέρει.

   Η βασίλισσα των Ντράγκο, Βικτώρια, είναι η μητέρα της Κάθριν, η οποία πάντα είχε την τρέλα μέσα της. Οσο περνούσαν τα χρόνια αυτή η τρέλα άρχιζε να την κυριεύει και η ίδια αποφάσισε να γίνει μία από αυτούς αντί να πεθάνει. Διάλεξε την σκοτεινή πλευρά, τους εχθρούς και πρόδωσε την οικογένεια της. Γιαυτό το λόγο δεν θέλει νεκρή την Κάθριν αλλά θέλει να την πάρει μαζί της, την χρειάζεται δίπλα της.

Από τις σκέψεις μου με βγαλε ο ήχος της πόρτας.

-Ταμάρα είσαι ξύπνια;

-Ναι μαμά, τώρα σηκώνομαι και θα κατέβω κάτω σε λίγο.

   Δεν είπε τίποτα και άκουσα τα βήματα της καθώς κατέβαινε τη σκάλα. Εγώ σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα κατευθείαν στο γραφείο μου που είχα αφήσει το ημερολόγιο μου. Ποτέ πριν δεν έγραφα ημερολόγιο αλλά από τότε που άρχισαν αυτά τα όνειρα ξαφνικά ένιωθα την ανάγκη να τα καταγράφω κάπου. Κάθε όνειρο ήταν σαν ένα κομμάτι, η συνέχεια του προηγούμενου. Άνοιξα το ημερολόγιο μου στην πρώτη σελίδα, η πρώτη φορά που ξεκίνησε στον ύπνο μου αυτή η ιστορία. Ξεφίλισσα γρήγορα τις σελίδες μέχρι που έφτασα σε μία κενή και ξεκίνησα να γράφω ότι είδα το προηγούμενο βράδυ.