Ημερολόγιο Θανάτου..

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 3

Κάποιος μου κάνει ένα κακόγουστο αστείο δεν εξηγείται αλλιώς..

-Δεν καταλαβαίνω! Απο που σε ξέρω εσένα? Και γιατί δεν είχες εμφανιστεί ποτέ στα όνειρα μου?

-Γιατι εγώ είμαι αυτός που στα δημιούργησε. Δεν ήθελα να φαίνομαι! Ουσιαστικά έχω συνδέσει το μυαλό σου με το δικό μου και κάθε φορά που αυτό είναι ευάλωτο στις δυνάμεις μου, δηλαδή όταν κοιμάσαι, εγώ βρίσκω την ευκαιρία να σου ξετυλιξω την ιστορία μέσα από απλά όνειρα. Βέβαια έπρεπε να περάσουν χρόνια μέχρι να βρω την κατάλληλη στιγμή και να σιγουρευτώ ότι είσαι πλέον έτοιμη να αναλάβεις τα καθήκοντα σου!

-Τα ποια μου; Οταν λες καθήκοντα τι εννοείς; γιατί εγώ μέχρι και μισό λεπτό πριν καθήκον μου θεωρούσα το πανεπιστήμιο!

-Αυτό θα πρέπει να το ξεχάσεις...για λίγο...ή ίσως και για πάντα, θα δείξει!

-Τι έκανε λέει; ; ; Με ποιο δικαίωμα μου λες να ξεχάσω το πανεπιστήμιο; ακόμα καλά καλά δεν έχουν αρχίσει τα μαθήματα!

-Το πεπρωμένο σου Ταμάρα είναι άλλο. Είσαι η εκλεκτή!

-Εκλεκτή για ποιο πράγμα? Εξηγηστε μου!!!!!

Πήγε να μιλήσει ο Λούκας αλλά εκείνη τη στιγμή η Κάθριν τον έπιασε από το χέρι και δεν τον άφησε να μιλήσει.

-Ταμάρα, θα στα εξηγήσουμε όλα αλλά δεν γίνεται εδώ. Στο πανεπιστήμιο κυκλοφορούν και άλλοι σαν εμάς! Δεν γίνεται να διακινδυνευσουμε να ακουστεί κάτι. Πρέπει να φύγουμε από εδώ.
Ο Λούκας συμφώνησε με την Κάθριν και ήρθε ακριβώς μπροστά μου. Έπιασε το πρόσωπο μου με τα χέρια του.

-Περίμενα χρόνια αυτή τη συνάντηση Ταμάρα!

Εγώ συνέχιζα να μην καταλαβαίνω τι γίνεται. Μόλις με άγγιξε στο πρόσωπο το χάδι του μου φάνηκε τόσο οικείο, σαν να τον είχα αγγίξει ξανά στο παρελθόν και να είχε αποτυπωθεί το άγγιγμα του στην ψυχή μου! Μου χαμογέλασε γλυκά και εκείνη την ώρα η Κάθριν ξεροβηξε. Γυρίσαμε και οι δυο απότομα και την κοιτάξαμε, ήταν σαν να βγαίνω από λήθαργο!

-Είμαι και εγώ εδώ παιδιά.
Είπε και μας προσπέρασε κάνοντας μας νόημα να την ακολουθήσουμε. Όμως σταμάτησε, έκανε μεταβολή και μας κοίταξε και τους δυο με ένα βλέμμα όλο υπονοούμενο!

-Οι έρωτες πάντα μπερδευαν πολύ τα πράγματα να το ξέρετε αυτό! Κυρίως εσύ Λούκας!
Είπε και του έκλεισε το μάτι!

-Ποιοι έρωτες τι λέει αυτή;
Πεταχτηκα αμέσως εμφανώς ενοχλημένη από το σχόλιο της!

-Εδώ δεν ξέρω καν καλά καλά ποιοι είστε και τι θέλετε από μενα!!!

Δεν ξαναμιλησε κανένας τους και αυτο με εκνευριζε! Μετα από λίγο περπάτημα κατάλαβα ότι βρισκόμασταν στον διάδρομο που οδηγούσε στο δωμάτιο μου...μας..τελοσπαντων! Οταν φτάσαμε έξω από την πόρτα ο Λούκας με αγκάλιασε από μόνος του χωρίς να το περιμένω.

-θα τα πούμε το βράδυ οκ;

-το βράδυ;

-α ναι ξέχασα να σου πω..είσαι καλεσμένη μου σε ένα πάρτι απόψε το βράδυ. Πρέπει να γνωρίσεις τους φίλους μου!

-να σαι καλά που με ρώτησες Κάθριν!

Μα καλά τι πάει λάθος με αυτούς τους δυο; συμπεριφερονται σαν να ναι όλα φυσιολογικά ενώ τίποτα δεν είναι! Η Κάθριν με πήρε από το χέρι, χαιρέτησε τον αδερφο της και με τράβηξε προς το δωμάτιο! Ισα που πρόλαβα να του ρίξω μια τελευταία ματιά. Αυτό το βλέμμα και το χαμόγελο του!!
"Ταμάρα συνελθε τι λες; την πάτησες κιολας μαζί του;" φώναζε η φωνή μέσα στο κεφάλι μου! Ωραία τώρα άρχισα να διαφωνώ και να συμφωνώ από μόνη μου δεν χρειάζομαι άλλα άτομα για τις συμβουλές τους!

Με το που μπήκαμε στο δωμάτιο η Κάθριν κάθισε στο κρεβάτι και με κοίταξε επίμονα. Εγω κάθισα στο δικο μου ακριβώς απέναντι της!

-θα το κάνεις για πολύ ώρα αυτό;

-ποιο;

-το να με κοιτάς με αυτό το βλέμμα σαν να με περνάς από ανάκριση.

-σε περνάω από ανάκριση!

-α τέλεια δεν ξεκινάμε καλά! Και γιατί παρακαλώ;

-Γιατί έχεις ερωτευτεί τον αδερφό μου. Από πάντα ήσουν ερωτευμένη μαζί του!

-τι είμαι; τι λες; μόλις που τον γνώρισα τον τύπο!

-Ταμάρα μου, έχω τόσα πολλά να σου εξηγήσω για την ζωή σου!

-έχω όλο τον χρόνο στη διάθεσή μου! Ξεκίνα λοιπόν!