"Anne. Telefonumu açmadığın için burdan söylemek zorundayım. Ben gidiyorum. Sonsuza dek yokum artık. Umarım orda babamla mutlusundur. Bensiz. Bensiz herkes mutlu zaten değil mi? İşte insanları daha çok mutlu etmek için gidiyorum bende. Umarım sesli mesajı aldığında da mutlusundur da daha da mutlu olursun. Sizi sevdim. Hoşçakalın."
Genç çocuk, son birkaç saattir kan içindeydi. Duyguları onu hapsetmişti. Bu parmaklıklardan kurtulmak için gidiyordu zaten. Kimse onu sevmemişti ki? Bir robot gibi konuşmadan sessizce yaşamaktan bıkmıştı artık. Ama bir anda Sejun diye biri, ona mesaj attı. Onunla arkadaş olmak istediğini söyledi. Garibine gitti çocuğun. Belki de siyahtan bile kara olan dünyası, bir anda rengarenk oldu. Sonra onu cidden sevdi. Ona bağlandı. Sejun onu mutlu ediyordu. Artık eve gidip onunla konuşmak sayılı isteklerinden biriydi. Ama şimdi. Şimdi ise tekrar yapayalnızdı.
Hanse'yi kıskanıyordu belki de. Belki hepsi çocukça bir davranış yüzündendi. Sejun onun en iyi hatta tek arkadaşı olabilirdi ama Sejun ona asla en iyi arkadaşımsın dememişti ki. Sadece arkadaş olmak istediğini söylemişti.
Aslında belki Byungchan onun arkadaşı olmamıştı hiçbir zaman. Hepsi aklında geçen hayallerdi. Ama bu onu mutlu etmeye yeterdi.
Şimdi ise ağlayarak buradan gitmeye hazırlanıyordu. Beraberinde acılarını da götürecekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
shining ice // ByungJun texting
Fiksi PenggemarAslında kitabı güzel olmadığı için kaldıracaktım ama ilk Victon fanfic'i olarak gurur tablosu diye bıraktım sşqşzğsökwöd
