SON KAN DAMLASI

Ruhun Son Titrek Nefesi

Her yer toz, her yer gazdı. Sarsılmaz sandığım gövdesi dizlerinin üzerine düştü önce. Sonra beni buldu gözleri. Etrafımızdaki kalabalık ve ardındaki polisler yavaş fakat bir o kadar enkaz bırakarak ara sokaklara dağılıyordu. Yüzümdeki gaz maskesini yavaşça çıkardım. Hâlâ şok etkisinden çıkmayan bedenim belli bir yere sabitlenmiş, aramızdaki birkaç metreyi kapatıyordu. Elini tam kalbinin altına götürdü. Ikimizde aynı anda eline baktık. Yana doğru yıkıldı. Koşarcasına yanına vardığımda ağzından biraz biraz kan geliyordu. Ne yaptığımı bilmiyordum eminim, yoksa onu kurtarabilirdim belki. Gözlerime bakıyordu. Bense çoktan onu dizime yatırmıştım ve etrafa bağırıyorudum. Bluzumu çıkarttım ve ellerim titreye titreye kana bastırdım.

"Bilincini kaybetme sakın. Yardım gelecek birazdan. Sakın kendini kaybetme."

"Rengin, dur..."

"Ambulans! Ambulans yok mu? Biri yardım etsin! Biri gelsin. Lütfen, ambulans çağırın!.."

"Rengin..."

"BİRİNİZ AMBULANSI ARASIN! Yalvarırım arayın."

Gırtlağımı sökercesine çıkan bu sesin ardından son gücüyle yüzümü yüzüne çevirdi.
"Rengin... Ambulans gelmeyecek. Beni dinle..."

"Hayır! Hayır, hayır, hayır. Gelecek!"

"Rengin..."

Kalbinin üzerinde elim, elimin üstünde ellerin...
Nasıl bırakabilirim ki...
Nasıl kaybederim?

"Seni çok seviyorum. Sakın yolumuzu unutma. Ağlama ve kimseye kızma. Direnişine devam et."

Yutkundu. Daha dakikasına kalmadan boğazımda bir düğüm, gözlerimde boncuk boncuk yaşlar. En sevdiği türkü takıldı bir de düğümün yanına.
Üzerimizden geçen kurşunlar ona daha da eğilmeme sebep oluyordu. Onu herkesten korumak istiyordum.

"Hadi, söyle..."

Ikimizinde aklında o güzel türkü vardı. Gökyüzüne baktım. Nefesi azalıyordu. Kollarım kan içinde...

"Ah bir ataş ver cigaramı yakayım
Sen salın gel ben boyuna bakayım
Uzun olur gemilerin direği
Ah çatal olur efelerin yüreği"

Sesim titriyordu ellerim gibi.

"Ah vur ataşı gavur sinem ko yansın
Arkadaşlar uykulardan uyansın"

Derin bir nefes aldım. Gözlerimden yaşlar aka aka devam ettim.

"Uzun olur gemilerin direği
Ah çatal olur efelerin yüreği"

Devamı gelmiyordu. Yüzüne baktım.
Titrek sesim ve gözlerin canımın içi. Nasıl göremem onları bir daha? Nasıl diner, nasıl söner bu yüreğim?

Sonunda yüzümü koynuna gömdüm istemsiz. Hissettiklerim, çaresiz yüreğimin hasretinin yanında saçlarımın arasında bir öpücük ve bedenini terk eden ruhun son titrek nefesiydi.