บทที่ 3 (1)
'ฟองดาว' ถอดถอนลมหายใจยาว ราวกับจะใช้ให้มัน ช่วยถอนความทุกข์ ความกังวลใจที่แอบซุกซ่อนอยู่ภายใน ให้ หายไปซะเสียให้หมดจด หลังจากละสายตา..มาจากภาพพระ อาทิตย์อัสดงตรงหน้า ที่กำลังจะจูบลา..ยอดองุ่นสีเขียวหม่น ๆ ที่ทอดยาวไกลไปจนแทบจะสุดสายตา หากไม่มีเนินเขาไกล ๆ ถัดออกไปลดหลั่น..คั่นสายตาเอาไว้เสียก่อน
หญิงสาวหันหลังมาอิงพิงระเบียงบ้านพัก แหงนเงยหน้า เพื่อรอรับสายลมโชยแผ่วเบาที่หอบเอากลิ่นหอมอ่อน ๆ ของ หมู่ซุ้มดอกราตรีใกล้ ๆ นี้ ที่คงเริ่มส่งกลิ่นโชยประสานมากับ สายลมยามใกล้ค่ำ
หลับตาเหนื่อยล้า ..ไม่ใช่เพราะงานในไร่.. ไม่ใช่เพราะ งานในส่วนของรีสอร์ทที่ลูกค้าจากกรุ๊ฟสัมนาที่จองมา และเข้า พักจนเต็ม แต่เป็นเพราะความคิด..ที่เธออยากจะปล่อยไป ให้ ล่องลอยผ่าน ..
8 ปี แล้วใช่ไหม? .. ที่เธอไม่ต้องทนทุกข์อยู่กับสายตา และความเกลียดชังของเจ้านายหนุ่มน้อยตัวร้ายนั่น
และเธออาจจะ 'สามารถ' ... แกล้งทำเป็นลืม ๆ ความ ทรงจำบางช่วงบางตอนไปได้บ้างแล้วก็จริง
และหากวันนี้ปู่ปัญจ์กับย่าเบญ จะไม่เรียกตัวเธอเข้าไป คุยด้วยเสียก่อน
"อะไรนะ! นายแม่ตะวันจะให้ฟร็องแต่งงานกับคุณชาย นกยูง เอ๊ย!! คุณซันงั้นหรือจ๊ะ?"
ไม่ต้องนึกภาพเธอก็รู้ว่าตัวเอง .. คงหน้าซีดเผือดขนาด ไหนในตอนที่เอ่ยประโยคเหล่านั้นออกไป
"ไม่นะ! นี่มันเป็นเรื่องล้อกันเล่น ๆ ใช่หรือเปล่า? คุณซัน เค้าเกลียดหนูจะตายไปนี่จ๊ะ ปู่ก็รู้ และเรื่องนี้ใคร ๆ เขาก็รู้กัน ทั้งไร่ 'ภูผาคอยตะวัน' ทำไมนายแม่ถึงอยากให้หนูไปแต่งงาน กะเขาล่ะจ๊ะปู่ ... หนูปฏิเสธไม่แต่งกับเขาได้ไหมจ๊ะ?"
ประโยคท้ายเธอแทบจะอ้อนวอนว้าวุ่น ราวกับว่าปู่ผู้ชรา ตรงหน้าจะสามารถพอช่วยอะไรเธอได้บ้าง
ВЫ ЧИТАЕТЕ
สายลมแห่งรักพัดมา : My Devil Sunshine
Любовные романыสาวน้อยเผลอร้องอุทาน .. ตกใจมากเพราะหน้าอกนุ่ม ๆ ของเธอดันไปปะทะเข้ากับอกแข็ง ๆ ของคนตัวสูงเข้าพอดี .. ดีนะที่เธอยกศอกยันที่นอนไว้ได้บางส่วน แต่ก็ยังจะไปปะทะกันได้อยู่ดีนั่นล่ะ!! ก่อนจะรีบตะเกียกตะกาย ปีนลงมาจากอกของเขาสุดฤทธิ์ แก้มแดงซ่าน .. ภาวนา...
