Her zaman olduğu gibi yine aptaldı Zeynep. Nasıl aptal olmaz ki? İnanıyordu hemen, kanıyordu ona. Her zaman olduğu gibi. Ama hayır, bu aptallık değildi. Safça, aptalca olan hisleriydi. Mantıksızdı hissettikleri ama koparıp atamıyordu ki. Zeynep her şeyden çok istemez miydi koparıp atmayı ya da beynindeki anıları, düşünceleri silmeyi. Ama yok işte olmuyor... olmayacak. Keşke, keşke bir yolunu bulabilse. Ne o'nla oluyordu, ne de o'nsuz. Gerçi Ahmet bunu anlamıyordu. Zeynep, aklından geçenlerin sadece çeyreğini anlattığı halde sadece "bunun üzerine düşünmedim" demişti Ahmet. İşte bu Zeynep'in gözlerinin dolmasına sebep oldu. Ama yine de belli etmedi kimseye. Güldü. Ağlamadı. Zaten onun için hiç ağlamamıştı. Bundan sonra da ağlamayacaktı. Kabul etti. Sadece konuşmayı, arada bir görüşmeyi kabul etti Zeynep. Zaten ne kadar zor olabilir ki? 15 gün sonra başka bir şehre gidiyordu okul için.
Zeynep fazla bir şey beklemiyordu. Sadece mutlu olmak istediği kişiyi istiyordu. Ama mümkün değildi bu. Çünkü Ahmet'in telefonunda 'Hayatım' diye kayıtlı biri vardı. Zeynep'in de telefonunda 'Canım' diye kayıtlı biri vardı. İsimleri değiştirseler mümkün olurlar mıydı? Bir şey değişmezdi ama Zeynep, Ahmet'le görüştüğü günden beri renkleri daha farklı görüyor, daha çok gülüyordu.
Ama yine de yanlış bir şey yapmak istemiyordu. Yapmamalıydı. Aklında hala birçok soru vardı ve karşısındakine güvenip güvenmeme konusunda emin değildi. Ne yapacaktı? Hiçbir fikri yoktu. Bir şey yapmalı mıydı peki? Böyle devam etmeli miydi, yoksa tamamen son mu vermeliydi? Ya... ya Ahmet Zeynep'i kullanıyorsa? Bu soru Zeynep'i en çok meşgul edendi. Zeynep bunu yakın zamanda öğrenemezdi zaten. Birden ağlama istediği geliyor, yanakları yanıyor, gözleri sulanıyordu. Ama hayır, ağlayamazdı. Kızların sorunu buydu. Ailesiyle kaldığı zaman istediği gibi ağlayamaz, istediği gibi sigara içemez, istediği gibi küfür edemezdi.
Zeynep, Ahmet mesaj attığında gülüyordu. Gülümsüyordu. Herkese karşı öyle oluyordu. Tabi soruları beynini işgal etmediği zaman. Ama bazen, özellikle geceleri o kadar çok düşünüyor ki, çıldıracak gibi oluyor. Diğer yanda ona tamamen hayatını adayan, ama Zeynep'in ve kendisinin, aslında herkesin üzülmesine, kabul etmese de sebep olan biri vardı. Ozan. Ozan o kadar şeye rağmen hala Zeynep'leydi. Zeynep Ozan'ı seviyordu evet ama aşık mıydı? İşte bu sorunun cevabı yok. Neredeyse bir buçuk yıldır birliktelerdi. Mutlulardı genelde. Ama Ahmet daha uzun zamandır hayatındaydı ve Ahmet'i aklından çıkardığı zaman Ozan'a gitmişti. Ozan'la mutluyken birden, farkında olmadan Ahmet yine hayatına girmiş ve onu allak bullak etmişti.
