Psikopat Doktor

Bölüm Bir: Geçmiş, her zaman çarşafların altına saklanmamalıdır.

Keyifli Okumalar...

Soğuğun, karanlığı titrettiği bir geceydi... İnsanlar, soğuktan nereye gideceklerini şaşırmış halde idi. Herkes bir o  yana, bir bu yana koşturuyordu. Soğuktan kaçtıkları belliydi. Ama sokakta biri vardı; soğuktan kaçmayan, tam tersi rüzgarın estiği yere doğru giden... Ama biri vardı; başını yere eğmiş, soğuktan korkmayan, tam tersi ona meydan okuyan... 

 Kendini düşüncelerinin uçsuz bucaksız kuyusundan, bir ağaca çarpmasının yardımıyla çıkarmıştı. Yere doğru eğdiği başını kaldırıp, çarptığı ağaca baktı. Öyle bir bakıştı ki bu, ağaç canlı olsa orayı terk ederdi... Kızgınlık değildi bu bakış, her hücrelerine kadar işleyen bir gülme isteği idi. Öyle bir kahkaha attı ki, etrafından geçenler dönüp Merve'ye deliymiş gibi baktı. Merve, onlara aldırış etmeden kahkaha atmaya devam etti. Yolun kenarını döndü, evine gitmek istemiyordu ama yarın işe gitmesi gerekiyordu. Ayrıca, erken kalması gerekiyordu. Yoluna devam ederken, önünden geçtiği ara sokağa gözü takıldı. İyice sokaktan tarafa döndü. Döndüğü gibi, gözleri fırlayacak gibi oldu. Tam o anda öyle bir rüzgar esti ki, tüm ilikleri bir anda alev aldı,  tüm vücudunu sıtma tuttu. Gördüklerini unutmaya çalışarak, oradan hemen uzaklaşmaya çalıştı...

 Kalbi, hangi hissi hissettiğini bilmeden teklemeye başladı. Merve'nin bir anda başı döndü, etraf her zaman kendini içine hapseden bir karanlığa bürünmeye başladı. Sanki karşısında bir el varmış, bu el onu kendisine çekmeye can atıyormuş gibi ellerini uzattı. Ve aynı anda yere yığıldı...

  Öncelikle, bu benim ilk kitap yazma deneyimimdir, bir hatam varsa lütfen maruz görün... 

Evet, bu bölüm fazla kısa oldu. Ama biraz, yaşanacak olayların Flashback'i olsun istedim. Bir şey bilinmeden başlasam, hikaye biraz sıkıcı olacak. Kabul. Bu yüzden, kısa, küçük bir Flashback yaptım.