Author's Note:
This story concentrates on a man's pov. Ma-try lang. Hehe. Hindi ko din alam kung havey ito, pero sana po magustuhan nyo kahit papano. :] First time writer here! So any criticisms are okay! Pero pwede wag masyadong hard? XD Oshaaa, let the story begin! Read well. ;) xoxo
--
Aray! Watch where you're going pwede?! Tsk!
Nako, bakit naman ba kasi ang sikip dito e. Palibhasa Christmas season kaya ang daming shoppers. -____-
Tumalikod ako upang makahingi ng pasensya sa kung sino man ang nabunggo ko. Galit na galit e!
Pag harap ko...
LENA?!
Ha?!
Ay. Ano.. Wala.. So-sorry, miss. Pasenya na.. Ang tangi kong nasabi sa kanya.
Whatever! Wala namang magagawa sorry mo noh.
At dali-dali na syang umalis.. Iniwan akong tulala at mangha pa din sa kanyang kagandahan..
Haaay. Lord, kahit ilang beses ko pang paulit-ulitin ang eksenang yon, I will always have that "love at first sight" feeling. :">
Kahit ilang beses? Ibig sabihin more than once ko na syang nakita?
Well, OO.
Because that girl was once MINE..
FLASHBACK
Pero Doc, masyado pa akong bata para magkaron ng ganyan! Im only 20! Diba kadalasan 60+ ang mga inaatake nyan?? Bakit ganito? She said between her sobs.
Im so sorry maam pero hindi naman natin masasabi kung sino at kailan aatake ang sakit na ito. Siguro ay mayroon na kayong history kaya't nagkataong natamaan ka..
Pero doc nagagamot ito diba?? Maaga pa kaya pwede pang solusyunan! Diba doc?! Diba?? Halos mabingi na ang doctor sa pagsigaw nya.. Hinigpitan ko ang hawak sa kamay nya. Para malaman nya na andito lang ako at siguro'y para din mapigilan ang patulo ko nang mga luha.
Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maging reaksyon sa mga pangyayari.
Gusto ko man sagutin ka ng oo, iha, pero wala.. Wala na tayong magagawa kundi tanggapin ang mangyayari. Oo, may mga gamot na magpapabagal sa sakit pero walang makakapigil dito..
Bakit? Bakit wala? Lahat may lunas! Hindi maari ito. Hindi. Hindi..
So sinasabi mo ba doc na hayaan ko na lang?! Hayaan kong dumating yung araw na kahit sarili ko ay di ko na makilala?! Ganun ba doc?? Kung sayo mangyari ito? Matatanggap mo lang ba lahat ng ganun-ganun lang?? Ha? Wala nang tigil ang kanyang pag-iyak. Pati ang luha ko ay di na din napigilan sa pagpatak..
Sorry miss, pero Alzheimer's is an uncurable disease. You just have to make the most of the time that you have left. 2 months, miss. 2 months bago ka tuluyang makalimot..
Pe-pero doc... :'(
Wala. Wala na kaming magagawa.. Dahan-dahan kong inalalayan si Lena sa pagtayo. Walang mangyayari samin dito. Tama si Doc. We just have to make the most of what's left..
After 1 month..
Bumalik kami sa dati. Normal lang. Kung ano ang mga ginagawa namin noon, yun pa din ngayon. Bagaman di maikakaila na lumalala nang talaga ang sakit ni Lena.
Dumadating pa nga sa punto na pag magkasama kami ay bigla-bigla na lang syang hihinto at tatanungin kung sino ako at saan ko sya dadalhin. Worst case scenario ay pag bigla syang iiyak dahil akala nya, may gagawin akong masama sa kanya.
