Santima University [On Going]

(7)- Huh?

Unknown's POV:

Inayos ko na ang sarili ko, pumunta na sa aking destinasyon, at pumunta na sa aking upuan.

"Miss Alexa?"

Tinignan ko syang nakanguso.

"Po?"

"Pwede bang magsulat ka ulit?"

"Sure po."

The teacher gave her a thumbs up.

"About what mam?"

"Life."

"Umm...ok mam."

Now, I saw her writing.

After *

"Im gonna read it."

"Life is the most important thing God gave us. Suppose, Life Is Short. That's what the bible say. Which is true. So dont waste your chance. The chance is given, so, make it alive. Live, so you can make new memories. Thats all."

Pumalakpak na ako na sinundan rin ng lahat.

Tumayo sya at yumuko na hawak ang dibdib ng kaliwang kamay.

I feel happy.

Alexa's POV:

Pinalakpakan nila ako at yumuko na lang ako. Hihi!

After class*

"Alexa."

Nakita ko sa likod ko si Xander.

"Ang galing mo talaga!"

"Hihi! Thanks."

"Tara, sa canteen tayo."

"Sige."

Habang lumalakad kamI sa aming destinasyon, tingin siya sa likod nya.
Di nalang ako tumingin.

Nakapasok na kami.

"Waiter, two orange juice please." Ani ni Xander sa pawis na pawis na waiter

Tumango na lang ito. Kawawa naman. Ito namang Xander kasi!

"Alam mo-"

"Di ko alam." Sagot ko.

"You're really a daughter of a fish."

"Haha...!"

Ngumuso nalang ito.

"Bleh! :P"

Mas lalong lumalim ang nguso nito.

"Mahal kita."

Ako naman ngayon ang napatigil, namilog pa ang mata.

"A-ano?"

"Miss Alexa Ondapo, mahal na mahal kita!"

Sinigaw nya na napatayo pa.

"Nakakahiya na to, tara na-"

"Meet miss Alexa, my girlfriend. If anyone had a feeling on her, back off."

"Hindi ito nakakatawa Xand-"

"I love you so much!"

Time check, 4:58 pm.

Omg.

"Xan-"

"I love you!"

"Xander!"

"I want you to say I Love You."

"Pls listen."

"No, say it."

"Its almost 5:00 pm!"

Tumunog na ang kampana.

Juice ko po.

Hinawak nya ang kamay ko at sumabay ng tumakbo.

Tumago kami sa trash can kagaya ng dati.

"Pssh." banta nya sakin.

"Hoy! Tara na Carlo!"

Bawat rinig ko sa pangalan nya, nalulungkot ako...

Papunta sila sa kwarto namin. Mga ilang minuto, bumalik sila dito sa ground floor.

"Wala sya."

Rinig ko ang malamig nyang boses, Carlo.

Nakikita ko sa pader na palapit nang palapit ang anino ng isang nakamaskara, hanggang nakita kami.

"Hoy! May tao dito!"

May pumuntang lalaking nakamaskara, puti. Alam kong ikaw yan, Carlo.

Alam kong ikaw yan sa nakikislap mong mata.

"Hoy! Wag nyo saktan ang girlfriend ko!" Banta ni Xander.

"Hindi ka namin sasaktan. Ikaw ba yan, Alexa?"

"O-oo, bakit? Alam kong ikaw yan, Carlo."

"Oo. Ako ito."

Nabigla ako. Di ko alam kung bakit.

Nagsenyas si Carlo sa iba pang nakamaskara upang lumapit.

Nang nag-ipon sila, lumapit sila sa amin ni Xander at lumuhod.

Tinanggal nila ang maskara nila.

Juice ko po, mga kaklase namin, ngunit puro lalaki.

"Di ko ma-iin-tindihhannn...Akala ko ba-"

Napatingin si Xander sa akin.

"May alam ka?" Tanong ni Xander.

Ahhhh....

"Wala siyang alam." Ani ni Carlo.

........

"Bukas na Lang tayo mag-usap." Ani ni Carlo.

"Ahh..oka--"

May nararamdaman akong paparating.

"Tumago lang kayo."

Sinunod lang namin ang sinabi nya.

Sinuot na nila ang kanilang maskara at tumayo na.

"Oh. Mga tropa nyo jan Carlo, may nahunt ba kayo?"

"Wala eh. Puro tulog."

Time check, 4:55 am.

"Tayo na, limang minuto na lang eh."

"Ok. Bye."

Noong wala na ang kalaban, hinatid na lang kami nina Carlo.

Maraming Salamat, Carlo.