!.. SON SESİM MAVİ..! ( ASKIDA )

!..KARAGÜL..!

Çiçeklerimi almış , mavi ve karagüllerden oluşan çok güzel bir buket yaptırmıştım .
Buluşacağımız yere doğru yürümeye başladım .
Çiçek aldığım çiçekçi buluşacağımız yere fazla olmasa da yakındı .
Sabah erkenden uyanmış özenle hazırlanmış , onun en sevdiği parfümümü sıkmış üzerimde en iyi duran dar paça pantolonumu ve mavi "V" yaka tişörtümü giymiştim . Beni en iyi halimle bulmalıydı karşısında .
Buluşacağımız yere yaklaştıkça küt küt atıyordu kalbim , onu göreceğim düşüncesi olmayacak yerde gülümsetiyordu beni .

Birden buket elimden düştü ve eğilip buketi yerden almaya çalışırken karagüllerde kalan bir diken parmağıma battı , aniden elimi çekip parmağıma baktım kanamıştı kanı dursun diye parmağımı bastırdım ki bir damla kan mavi bir gülün üstüne düştü buketimi alıp hemen doğruldum içimi bir an çözemediğim bir sıkıntı kapladı .
Bu düşüncelerimden sıyrılıp yola koyuldum o orda beni bekliyordu geç kalmamalıydım .

On dakika sonra sahilde buluşacağımız kafeye varmış olacaktım kafeye girmeden önce yolun karşısından onu alacaktım . Beni orda bekleyeceğini söylemişti elimdeki çiçeklere bakıp onu düşünüyordum ki kafamı kaldırdığım da yolun karşısında olduğunu farkettim ona doğru sesleneceğim sırada yola doğru bir adım attı ve son kez bir çığlık koptu boğazımdan .

" Maviiiiiii ! " diye bağırıp yolun karşısına koştum arabaları durdurup ona ulaşmaya çalıştım ama ben çoktan geç kalmıştım .
İnsanlar hiç bişey yapmadan bizi seyrederken sevdiğim kadın çoktan kanlar içinde kollarımın arasındaydı elimde ki Karagüller her biri bir tarafa düşmüş mavi güllere ise Mavi ' min kanı bulaşmıştı .

Ben zar zor çıkan sesimle yardım çağırıp feryat figan ederken insanlar durup beni öylece izlemişti .

Birden bir taksi durdu önümde ve şoför " abi hemen hastaneye götürelim çok kan kaybediyor " dedi . O kanlar içinde kucağım da ben öylece ona bakarken taksi şöförü benim kendim de olmadığımı farkedince kolumu girdi ve bize bakan gözler arasında bizi taksiye bindirdi .

Mavi 'im öylece yatıyordu kollarımın arasında konuşmuyordu benimle , kesik kesik çıkıyordu nefesi zar zor aldığı soluklar arasında mırıldanarak bişeyler söyledi o sıra şoför " abi yaşıyor mu ? "dedi . Yaşıyor mu ? Bu cümleyle irkildim yaşıyor mu ?

" Mavi " dedim . " Mavi ne olur aç gözlerini " . Mavi tekrar mırıldandı kesik nefesleri arasında " Seni çok sevdim " dedi sonra kapattı gözlerini taksi hastanenin önünde durdu şoför hemen arka kapıya doğru koştu sevdiğim kadın kollarımın arasında kanlar içinde hastaneye girdik .

" Sedye " dedim " çabuk sedye getirin"  hemşire hemen yanımıza koştu ve Mavi sedyeye indirdiğim gibi alıp içeri götürdüler .

Onu götürdükleri odanın önünde yere çökmüşken duyduklarım ömrümden ömür almaya yetmişti .

Nabız yok doktor bey nabız alamıyorum hastayı kaybettik . Son duyduğum bu olmuştu " kaybettik " .

Son duyduğum cümle bu oldu bu kelime kulaklarım da yankılandı . Başım dönmeye başladı ve sonrası koca bir boşluk .