Hani ağlamak için kendini tutarsın ,en olmadık zamanda istemeden dökülür ya işte o an kendini en güçsüz hissettiğin an olur. O an ölmeyi istersin . O an yok olmayı dilersin. Tek başına saatlerce ağlamak istersin. Ağlamak , ağlamak... Sadece ağlamak. Bağırmak, yumruklamak ortalığı mahvetmek. Mutlu bir hayata başlangıç yapmak istersin. Ama her defasında başlamadan biter ya mutluluğun... Aslında ölmüşsündür ama sadece gömmelerini beklersin . Kimse senin öldüğünü hissetmez. Bir kere mutsuz oldunuz mu devamı gelir. Maalesef buna yapacak bir şeyimiz yok. Lanet olsun ki ne kadar güçlü olmaya çalışırsanız o kadar kaybedersiniz. Zaman geçtikçe, acı çeke çeke dibe vurursunuz. Mutlu son diye bir şeye asla inanmayın. Mutlu son yoktur. Masallar bile aslında mutlu sona ermez. Sadece kötü yanları sonda yazmaz. Sizce cadılara , kötülere ne oluyor sonunda? Çünkü Kötü olanlar hatırlanmaz . Unutulmaya bırakılırlar. Bir insan Ağlayınca bu kadar duyguyu nasıl hissediyor diye düşünmeyin . O an aklına hiç mantıklı şeyler gelmez.
