Hatırla Beni || ETHAN DOLAN

2

"O olsam nereye giderdim?"

İçimdeki soruya cevap ararken. Ayaklarımın beni sürüklediğini fark ettim.

Büyük bir kapının önünde durduğumda kütüphanenin önüne geldiğimi fark ettim.

"Kaba bir o ve kütüphane? Aynı zamanda kütüphane 1 haftalık eğitim kursunda açık olmuyor ki"

Beynim beni kapıyı açmam için zorluyordu.

Elimle yavaşça büyük ve ağır kapıyı ittiğimde kapının açık olduğunu fark ettim. İçeriye girdim ve tam karşımdaki masada arkadası dönük, büyük bir ihtimalle ya kitap okuyor ya da ders notlarını alıyordur diye düşündüm.

Sessizce ilerlerken arkası hala dönük bir şekilde,

"Eğer kör değilsen görüyorsundur ki kütüphane dolu. Şimdi işim bitinceye kadar siktir ol git burdan!"

"Körüm!"

Haraketlendi

"Eğer havalı olduğunu sandığın o inek gözlüğünü çıkartırsan görürsün!"

"Aaa tabi." Dedim kırılmış bir şekilde ve gözlüğümü çıkarttım.

"Artık değilim."

"O zaman siktir olup git burdan!"

"Hayır! Burası sadece senin yerin değil."

"Evet sen gelmeden önce öyleydi!"dedi ve defterini toplayıp ayaklandı.

Tam kapıdan çıkıcakken
"İşini bitirdikten sonra siktir git burdan!"dedi ve kapıyı açmak için hamle yapacakken kolunu kavradım.

"Bırak!"

Daha sıkı kavradım

"Bırak dedim sana mal!"

Daha da sıkı kavradım

"Sana bırak dedim!"diye bağırdı.

Kaba olabilirdi ama hala güçsüzdü.

"Konuşucaz."dedim soğuk bir sesle

"Seninle konuşucak hiç bir şeyim yok!"

"Evet var! Hatta çok fazla var."dedim

"Seni tanımıyorum bile!"

"Hayır tanıyorsun! Hatırlasana!"diye bağırdım.

"Eğer bir kaç dakika kadar öncesini diyorsan. Seninle tanışmadım."

"Hayır o değil fakat tanıştık."

"Hayır tanışmadık."

"Kanıtla. Hadisene kanıtla."dedim buruk sesimle

"Bana tanışmak için elini uzattın ama ben elini tutmadım."

"Gerçekten akıllıymışsın."dedim bildiklerimi tekrarlarken

"Öyleyim ve bırak beni."

"Aaa düşüneyim...Hayır! Eskileri hatırla."

"Ne!"

"Eskileri hatırla diyorum!! HATIRLASANA!!"

Biraz korkmuş olmalı ki tüyleri diken diken oldu. Ama hala soğukkanlılığını kormaya çalışıyordu.

"Şimdi beni dinle! Ben Ethan Dolan ve sen 1 yıl öncesine kadar benim sevgilimdin! Benim için hala öylesin tabi. Fakat senin içinde pek de öyle değil! Şimdi iyi dinle beni. Sen bir kaza geçirdin! Çok kötü bir kaza! Beni ve aileni unutabileceğin kadar kötü bir kaza! Aylarca komada kalabileceğin kadar kötü bir kaza! Aylarca her gün ölen birisini sevebileceğimi düşünebileceğim kadar kötü bir kaza! Öldüğünü düşünebileceğim kadar kötü bir kaza!! HATIRLASANA ARTIK!!"

Kütüphanenin içinde yankılanan sesimi aldırmadan ona baktım. Yüzünün rengi korkudan solmuşa benziyordu.

Kısık ve artık tükenmiş halimden çıkan sesimle "Hatırlasana."dedim

Şaşkınca
"Hayır! Hayır! Hayır! Benim sevdiğim adam böyle bağıramaz! Hayır sana inanmıyorum! Şimdi sen beni iyi dinle. Ben bu yaşıma kadar kimseyi sevmedim ve sevmeyeceğim!!"

Son söylediği cümle kulaklarımda beni sağır edercesine yankılanırken, gözlerim kararmaya başladı ve tutunmak için bir yer aramaya başladım fakat bulamadım. Tam yere düşücekken 1 yıldır dokunamadığım eller beni tutmaya başladı.

"Yardım edin! Sevgilim gidiyor yardım edin!

Son duyduğum cümleden sonra emin olmak için biraz daha çabaladım.

"Yardım edin! yardım edin! Ona yardım edin!"
Duyduğum şeyin beynimin bana oynadığı bir oyun olduğu farkettim ve kendimi bıraktım.