Henüz lisedeki ilk günüydü. Heyecanlıydı. Yeni bir okul için değil de yeni yalnızlıklar yaşayacağı içindi. Okula otobüsle gidiyordu. Okul eve yaklaşık 1 saat kadar mesafeyle uzaktı. Aslında yaşanılan olaylar bu otobüs ile başlayıp bu otobüsle bitecekti ancak onun haberi yoktu.
Okul bugün de bitmişti. Çok yorgundu. Otobüste aklı hep otobüsün ortasında ayakta duran kızdaydı. Ne yaparsa yapsın gözü mutlaka ona takılıyodu. Kıvırcık saçlarını özenle örmüştü. Kısa ve sıska idi. Tam benlik diye aklından geçirdi gülümseyerek çünkü kendisi de oldukça sıska ve kısa idi.
Aradan tam 1 ay geçmişti ve hala kızı uzaktan izliyordu. Otobüse binerken kıza ismini sormayı planlayıp duruyordu. Fakat böyle düşüne düşüne 1 ay geçmişti.
Böylece düşünürken doğal davranmak geldi aklına. Ne zaman bi plan yapsa bozuluyor çünkü.
4 ekim 2015 te okul çıkışı idi ve otobüs beklemekte idi. Kafasında hala türlü planlar dönüyordu. Otobüse bindi ama hala düşünmekten kızın durağına geldiklerini fark etmedi. Kız papatya saçları ile süzüle süzüle iniyordu. Aklına bi anda bi fikir geldi ve kapı kapanmadan o da kendini dışarı attı.
Kız durumu fark etmiş olacaktı ki kendisini bekler gibi yavaşladı. Bu duruma çok sevinmişti. Hızlı adımlarla kıza doğru yürüdü. Bu süre sadece yürüdüler. Kalbi fırlayacaktı yerinden. Sessizliği bozmak istedi ve kıza adı sordu. Bu konuşma koyu bir sohbeti getirdi ardından.
Adı Zeynep idi. Yemeden içmeden kesilip Zeynep ile yazışmaya başladı. Elinden telefon düşmüyordu ancak dersler hep iyiydi bu yüzden de bi problem yoktu.
Zeynep fanatik bir Beşiktaş lı , Furkan ise koyu Galatasaray lı olmalarına rağmen bu konuda Furkan ın alttan almaları sayesinde anlaşabiliyorlardı.
