De Reis...

Hoofdstuk 1

Ik zat te denken... Wat gebeurd er als ik er niet meer ben? Gaan mensen mij dan missen of boeit het ze niet? Gaan ze dan huilen of zijn ze juist blij?
Krijg ik ooit vrienden die me steunen en me niet verlaten? Krijg ik ooit eens te zien wie ik werkelijk ben?
Dat zijn nou vragen waarop je geen goed antwoord kan geven...

'Yasmin, kan je me helpen met het schillen van de aardappels? We gaan zo eten!' 'Is goed Minoes, ik kom eraan.'
'Minoes, ik zat te denken he.. Wie ben ik nou echt?' 'Nou, jij bent Yasmin Louise van Hammen. Je hebt prachtig mooi haar en een hele mooie lach.' 'Duh, dat weet ik ook wel allemaal. Maar ik wil mijn geschiedenis weten. Waarom woon ik in Afghanistan terwijl ik Nederlands ben opgevoed? En hoe waren mijn ouders, ik heb ze niet eens gekend. Het enige wat ik van hun weet is dat mama overleed bij mijn geboorte en papa overleed aan kanker... Ik wil gewoon weten wat mijn doel nou is!'
'Liefje, je bent nog een kind. Je gaat nog zoveel meemaken. Maak je nu niet druk om de toekomst, dat kan altijd nog, maar geniet van je kindertijd. Ga lekker met je vrienden afspreken, dat geeft je vast wel wat rust. Waarom vraag je niet of ze vanavond blijven eten, ik wil ze wel eens zien.' 'Minoes, ik ben al 15 hoor. Die kindertijd is al voorbij! En trouwens, ik heb helemaal geen vrienden. Iedereen pest me!' zei ik half huilend. 'Ach liefje, waarom vertel je me dat dan niet?' 'Ik wilde jou er niet mee lastig vallen. Je bent al zo druk bezig om mij te verzorgen enzo.' 'Nou, dat vind ik niet leuk van je. Je weet dat je alles kan vertellen tegen mij. Ik wil te vertrouwen zijn dus de volgende keer vertel je me ALLES, begrepen? En met wat pesten ze je dan?' 'Met van alles en nog wat. Dat ik dik ben, dat ik lelijk ben, dat ik klein ben en dat ik geen ouders meer heb!' Ik moest ineens huilen. 'Ik wil niet meer hier wonen. Afghanistan is een kut plek! Ik wil weg hier! Ik wil naar het land waar jij vandaan komt, naar Nederland. Daar heb je geen oorlogen en daar zijn veel scholen waar ik kan studeren. Ik wil niet in dit zwarte gat blijven, ik wilde wijde wereld in, gaan reizen! Ik was weer wat opgevrolijkt door t idee, legde het aardappelmesje neer en 'vloog', als een vogel, door de tuin. 'Maar waarom ben jij eigenlijk hier? Hier is het best arm enzo...' 'Ik ben natuurlijk in Nederland geboren en van jongs af aan wilde ik al mensen helpen. Toen ik peuter was verzorgde ik mijn poppen, op school hielp ik altijd de juffen/meesters met opruimen, later ging ik vrijwilligerswerk doen in een bejaardentehuis en nu ben ik hier, om jou te verzorgen. Ik moest gaan reizen voor school, en kwam jou ouders tegen. Ze waren erg arm en later kreeg ik een erg goede band met hun, dus ik ging bij hun intrekken en tegelijkertijd ook verzorgen enzo. 15 jaar geleden werd jij dus geboren en toen je moeder wist dat ze dood zou gaan had ze tegen mij gezegd: ik wil dat alleen jij mijn kind overhandigd, ik vertrouw namelijk alleen jou. Ga goed met d'r om en laat haar een goede toekomst maken. Natuurlijk zei ik geen nee! Dus vandaar. Maar goed, ik zal er over nadenken maar wel op 1 voorwaarde: als ik mee mag!