İNSAN OLMAK

👈 4.Bölüm 👉

Bakalım bu salaklar ne yalan söyleyecekler veya gerçeği. Şuan ki gerçekten de durumum ayrı bir alay konusuydu. Ali ve sormadığım halde adını söyleyen şahsiyetin adı adı Batuymuş. İkisinin arasında önümde matematik defteriyle oturuyordum. Mal bunlar ha beni buraya çağırdı ikisinden de ses çıkmadı. Yalnız benim yerimde olmak isterdiniz. İki tarafımda meteorlar oturuyor sonuçta. Sınıftaki kızların kıskanç dolu bakışlarını saymazsak her şey yolundaydı. Ali sanki bana git der gibi sıranın ucunda oturuyordu. Yiyeceğim ben seni. Her neyse bunları iki laf atayım da canım sıkılmasın.

" Daha ne kadar burada oturacam Batu. Kızlar gelmiyor artık ben gideyim. " Diye bir hışımla sıradan kalkmıştım ki kolumdan tutulması bir oldu. Salak mı bu çoçuk. Kötü çoçuk filen mi sandı. Bu havaların bana sökmeyeceğini bilmeli.
Batu'nun tuttuğu kolumu hızlica çekerek kurtuluyorum. Tabi şaşkınlığı yüzünden okunuyor. Beni masum kızlardan sanıp bu aptalca hareketi yaptığından belliydi.

" Batu bana bu hareketler sökmez canım. Hatta canın bile yanar. Benim ne kadar güçlü olduğumu tahmin bile edemezsin. Bu bir, ikincisi bana buraya neden geldiğinizi anlatacaksınız unuttum sanma." Diyerek fısıldadım. Sonra masayı itip hızlıca Ali' nin yanından geçtim. Bu hareket beklemeyecek olacak ki sıradan az daha düşeyazdı.
Gülmemek için kendimi zor tuttum. Sıraya geçtiğimde Berna'nin sorgu dolu bakışlarına maruz kaldım. Başımı sıraya koyup uyuma numarası yaptım. Berna rahat bırakır mı
Tabii ki de bırakmaz.

" Nolmuş kızım söylesene ha söyle bak söyle söyleeeeee"
Bernaya kızsamda bir çare olmayacaktı.

" Bu dangalaklar güya kızların ilgisinden sıkılmış bana ders anlattırdılar. Kızlardan kaçmak için. Soru sormak yok Berna sıkılıyorum."
Tabii böyle deyince Berna'nın iki metre açılmış ağzıyla kaldım. Ağzı kapatıp başını sıraya gömerek yeniden yattım. Uyuyamasamda en azından dinlenerek öğleye kadar yattım. Ne yarı robotum diye dinlenemem m? Öğle yemeği için eve doğru yürürken bizim meteorların motosikletli arkadaşları gelmiş olduğunu gördüm. Bizim kekolara bak sen bir şeyde öğrenemedik. Batu' nun salaklığı olmasaydı her şeyi öğrenecektim. Her neyse umarım bu taraftan geçmez inşallah derken önde Batu arkasında da Ali binmiş hızla gaza basarak bu tarafa doğru geliyordu. Bugün yeşil kapüşon giydiğim ve bordo çorapları giydiğim için fark edilmeyecek gibi değildim. Birkaç öğrenci benim kaldırımda yürüyordu. Diğer çoğunluğu karşı ki kaldırılmaydı. Batu hızla yanıma ulaşıp durdu.

" Atla da atayım seni."

" Yok kalsın ben giderim."

" Niye seni yerim diye mi korkuryorsun ?"

" Yokta pek tarzım değil binmek."

" Sürmesini biliyorsan sür ben arkana da binerim."

" Ciddisin?"

Ali onaylamaz bakış atıp Batu' ya laf atmıştı. Ali çapkın bakışlarını atıp sırıtıyordu.

" Batu hadi vermekte kararlı mısın bu deliye?"

" Ne varmış bende."

" Sen acaba daha gaz vermesini bilmiyorsundur  gülüm." Iyk bu bana gülüm mi dedi gömün şurada beni.

" Bana gülüm deme ayrıca kıro musun hadi ininde göstereyim nasıl sürdüğümü." Ali hâlâ sürebileceğime inanmıyordu. Batu ve Ali motosikletten inince motosiklete bir güzel oturdum.

" Ali arkama da sen otur."

" Bu kadar kişi içinde? "

" Ne var ne olmuş. Gel de uçurayım seni."

Nihayet Ali ikna olup yanıma oturmuştu. Aliye dönüp belime sarılmasını bir bakış attığımda;
" Deli misin sen?" Ali baya utangaç bir çoçuktu. Hızla gaza basıp Ali'nin belime tutunması için yaptım. Tabii ki belime yapıştı.

" Kızım sen spor mu yapıyorsun belin taş gibi dedi. " Onu kafa sallayarak onayladım. Hızı daha çok artırıp asfaltı ağlattım nerdeyse. Hızlica tekrar okulun olduğu parka ve Batu'nun durduğu yere ilerledim.

"MÜTHİŞTİİİİ 
Vay canına Ferimah senden hiç beklemezdim."

" Tabii ne sandın neyse ben gidiyorum."

Ali şaşkındı tabii Batuya heyecanlı bir şekilde anlatıyordu. O dönemeçlerden nasıl döndügümü. Motosiklet sürmek çoçuk oyuncağıydı. Bir robotsanız her donanıma sahip olmanız lazımdı. Her şey mükemmel. İnsan olmakta ise hata yapmaya yer vardı.  Bazen ne yapacağıma  şaşırıyorum. İnsan gibi davranmak mı robot olabilmek. Birinde birini tercih etmek zorundaydım. Çünkü duygusuz yaşamak çok kötü bir şeydi. Zorla gülümsemek. Hep mantıklı davranmak. Batu' nun gözümün gözümün önünde el sallamasıyla düşüncelerimden  çıktım.

" Beni de gezdir bir gün merak ettim."

" Tamam. Zevkle uçururum seni."

Deyip gitmeye hazırlanırken  Batu adımı seslenmesinin ardından olduğum yerde durmak zorunda kaldım.

" Hâlâ bu okula neden geldiğimizi merak etmiyor musun? "

" Boşver.Hevesim kaçtı artık. Bir önemi kalmadı."

Diye bir adet şaşkın Batu'yu arkamda bırakmış olabilirim. O zaman söyleyecekti. Şimdi hiç bir önemi kalmamıştı. Zaten yakında çıkardı kokusu.

UMARIM BEĞENIRSİNİZ İMLÂ VE YAZIM YANLIŞLARI İÇİN ÖZÜR DİLERİM

;-);-);-);-)