Strange

•Ούτε καν•

Όταν ακούω το όνομα του, χαμογελάω αντανακλαστικά. Του πάει πολύ το Harry, μου αρέσει πολύ. Θέλω να μάθω περισσότερα πράγματα για αυτόν. Πόσο χρονών είναι; Από πού είναι; Αν έχει αδέρφια; Με τι ασχολείται; Και άλλες πληροφορίες πιθανόν ασήμαντες, όπως το πιο είναι το αγαπημένο του χρώμα, ή αν έχει κοπέλα... Όχι ότι ενδιαφέρομαι, απλά ενημερωτικά.

" Πες μου τι σκέφτεσαι;" Μου λέει χαμογελαστός κοιτώντας με στα μάτια. Εγώ κοκκινίζω για κάποιον άγνωστο λόγο και σκύβω το κεφάλι μου κάτω προσπαθώντας να κρύψω την ντροπή μου.

Τι να του πω; Ότι σκέφτομαι πως να σου κάνω ερωτήσεις με σκοπό να μάθω περισσότερα για εσένα, για την προσωπικότητά σου, τον χαρακτήρα σου και γενικότερα την ζωή σου.

" Εμ.. απλά να... Θέλω να σε... Ευχαριστήσω και πάλι που με βοήθησες και να ξέρεις ότι θα σου είμαι υπόχρεη και θα σου το χρωστάω. Ευχαριστώ και πάλι." Αυτό σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή και αυτό ξεστόμισα. Εννοείται ότι εννοώ όλα όσα λέω, αλλά η περιέργεια με σκοτώνει και θέλω οπωσδήποτε να μάθω πολλά πράγματα για αυτόν.

" Μην το ξαναπείς. Αλήθεια δεν ήταν τίποτα, έκανα ότι ακριβώς θα έκανε ο οποιοσδήποτε που θα σε έβλεπε να χρειάζεσαι βοήθεια. Απλά έτυχε να είμαι εγώ αυτός ο οποιοσδήποτε." Είπε χαμογελαστός και γεμάτος ειλικρίνεια.

" Ναι, όμως νιώθω υπόχρεη απέναντι σου και θέλω να σου το ξεπληρώσω με κάποιον τρόπο. " Του είπα εννοώντας κάθε μου λέξη. Θέλω πραγματικά να του το ξεπληρώσω, γιατί αν και πιστεύει ότι ο οποιοσδήποτε θα το έκανε αυτό, εγώ νομίζω ότι είναι από τα λίγα άτομα που θα βοηθούσαν σε μία τέτοια κατάσταση.

Όταν ακούει την απάντησή μου γελάει και με κοιτάει έντονα. Πριν προλάβει να απαντήσει ένας ήχος ακούγεται από πίσω μας... Ακούστηκε σαν δυνατό χτύπημα, με αποτέλεσμα να αναπηδήσω από τη θέση μου και να σταθώ δίπλα στον Harry. Αυτός κοίταξε προς την κατεύθυνση από όπου ερχόταν ο θόρυβος. Ακολούθησα και εγώ το βλέμμα του το οποίο κατέληξε στην πόρτα του κλαμπ. Εκεί στεκόταν η Emma κοιτώντας μας χαμογελαστή, έχοντας ένα πονηρό βλέμμα.

" Συγνώμη για την ενόχληση, αλλά Lily, ανησύχησα και σε έψαχνα παντού, αλλά εντάξει... Τώρα ησύχασα, συνέχισε να κάνετε ότι κάνατε. Και πάλι συγνώμη για την ενόχληση. " Είπε κάπως μπερδεμένα, κάνοντας προφανές το γεγονός ότι είχε πιεί αρκετά. Ωχ θεέ μου ρεζίλι έγινα... Γιατί έπρεπε να το πει αυτό; Συνεχίστε να κάνετε ότι κάνατε; Σοβαρά; Δηλαδή τι νομίζει ότι κάναμε;