Love Me The Same

Chapter 3: His POV

-Clave's POV

Bakit? Bakit ganon? Bakit iniwan niya agad ako? Bakit niya ko iniwan ng ganito? Bakit?

Ang daya niya! Sabi niya walang iwanan. Nangako siya! Nangako siyang hindi niya ko iiwan pero ano? Anong ginawa niya? Iniwan niya pa din ako.

Kaya eto ako ngayon! Umaasa na babalik pa siya! Na mabubuhay pa siya.

[Flashback]

It's our third monthsary ng babaeng pinakamamahal ko! Ngayon nandito ako sa isang flower shop dahil bibili ako favorite flowers niya.

Pagkatapos kong bilin yung flowers na gusto niya, dumiretso ako sa red ribbon. Bumili ako ng cake at ang pinalagay ko ay "Happy 3rd monthsary baby. I love you"

After kong bilin yon, sumakay na ako sa kotse at pinaandar papunta sa kanila. Habang nasa byahe ako! Biglang tumunog yung cellphone ko.

Tinignan ko kung sino ang tumatawag at nung nakita ko ang pangalan niya ay bigla ko itong sinagot.

Hello baby!! Malapit na ako dyan wait for me ok!

[Hello sir!kayo po ba si Clave Thyrro Lecma]

Yes, why! At bakit na sayo ang cellphone ng girlfriend ko!

[Sir! Nandito po sa hospital ang girlfriend niyo. Nabunggo po siya ng isang 10 wheeler truck]

Whatt? Saang ospital?

[Dito po sa General Hospital sir!]

Pinatay ko na ang cellphone ko at mabilis na pinatakbo papunta sa ospital.

Pagkapasok ko tinanong ko agad  kung nasan na ang girlfriend ko.

Tumakbo agad ako papunta sa ER.

Maya maya lumabas na ang doktor kaya tumayo na ako para tanungin ang lagay ng girlfriend ko.

"Doc! Kumusta na po ang girlfriend ko?" Tanong ko.

"We did our best pero hindi niya na talaga kinaya I'm sorry! Dadalin na siya sa morgue!"

Nung narinig ko yon bigla na lang sumikip yung dibdib ko! Tumakbo agad ako papunta sa morgue at pagpunta ko don tinanong ko kung nasan siya at tinuro nila.

Lumapit ako sa kanya at di ko na napigilan ang luha ko!

"Why?? Bakit mo ko iniwan agad? It's our third monthsary baby! YAN BA YUNG REGALO MO SAKIN?"

Hindi ko na napigilang sumigaw! Ang sakit, ang sakit sakit!! Third monthsary namin tapos ganito regalo niya sakin! Damn it!

"NANGAKO KA! SABI MO WALANG IWANAN!!PERO BAKIT MO KO INIWAN?"

Umiyak na ko ng umiyak!

Tinawagan ko sila tita at pumunta agad sila dito. Maya maya may narinig na lang akong umiiyak sa likod ko! Humarap ako at lumapit kay tita. Iyak lang siya ng iyak ganon din si tito.

Lumabas muna ko at pumunta sa garden dito sa ospital.

Ang daya niya! Ang daya daya niya!

[End of flashback]

Naramdaman ko na lang na basa na yung pisngi ko! Sa tuwing na aalala ko kasi yun naiiyak ako.

2 years na siyang wala! Dalawang taon na niya akong iniwan at dalawang taon na din akong laging walang gana.

"Bro! Ayun si Kei oh!" Turo niya kay Kei.

"Tsk!I don't care!"

Naiinis na ko sa babae na yon! Lagi na lang tumitingin sakin. Oo! Alam ko na mahal niya ko pero anong magagawa niya eh hindi ko siya mahal dahil si Lorraine lang ang mahal ko, siya lang!

Oo! Aaminin ko, maganda si Kei! Mabait,matalino halos lahat ng gusto ng lalaki na sa kanya na kaya di na maikakaila na maraming nagkakagusto sa kanya.

"Ang ganda talaga ni Kei!"

Etong lalaki naman nato! Kanina pa sabi ng sabi ng ganyan. Tinamaan na ata to eh!

"Hoy gunggong! Tara na!"

"Aba't sino ang gunggong?"

"Ikaw malamang, sino pa ba?"

"Aba talaga namang!"

Naglakad na ako papunta sa porking lot.Iniwan ko na yung gunggong na yon don bahala siya pero alam ko namang susunod sakin yan eh.

"Hoy ugok! Hintayin mo ko."

Huminto ako at tinignan siya ng masama.

"Ako? Ugok? Sa gwapo kong to!"

"Gwapo? San banda? Eh mas gwapo ko sayo."

Bahala nga siya sa buhay niya. Ayaw pa kasing tanggapin na mas gwapo ko sa kanya.

"Bro! Nagtext si mommy, pinapauwi na ako may sasabihin daw siya! Mauna na ko ugok!"

Tumango na lang ako at pumunta na sa parking lot. Pagpunta ko don sumakay na ako sa kotse at pinaandar na pauwi.

End of chapter 3
---
Mianhae kung panget:(