1.BOLUM BU ÜLKEDE YANLİZ, ÇARESIZ , FAKIR VE GÜÇSÜZ INSANLAR VAR AMA ONLAR HER ŞEYE SAHIP VE ZENGIN INSANLARDAN DAHA GERÇEK DAHA GÜÇLÜLER CUNKU ONLAR HAYATİN TOZ PEMBESINI DEĞILDE GRI OLAN TOZLARI GÖRUP BILENLERDIR...HERŞEYE RAĞMEN DIMDIK AYAKTA KALİP YIKILMAYANLARDANADIR. UMUTLARI IÇIN ELLERINDEN GELENI YAPANLAR ASLINDA BIZIM DIS GÖRÜNÜŞLERINE BAKİP "GÜÇSÜZ" TABIRINI LAKAP OLARAK TAKTİĞİMİZ INSANLARDİR.
VE BENDE O INSANLARDANIM YANI OYLEYDIM....
¤¤¤¤¤¤¤
Benim adim Miray 17 yasindayim 176 boylarinda acik kumral hafif dalgali sacli yesil gozlu sevecen ama bir o kadar soguk bir kizim. Annem ile beraber yaşıyoruz.Babam yıllar önce vefat etti. O günlerde kendimi toparlamam zor olmuştu taki o sınavı kazanana kadar...
¤¤¤¤¤¤¤
Ozel bir kolejde burs kazanmak için yapılan sınavın olduğu okula gittiğimde sanki saray görmüşcesine baka kaldim sıcak yakıcı ve bir o kadar parlak güneş okulun beyaz duvarlarını parlatiyordu.Hic vakit kaybetmeden elimdeki kağıda bakıp sınav sinifimi kontrol edip büyük bir heyecanla okula girdim sınıf 3.katta olması benim için avantaj gibi birşeydi daha fazla yer görebilecektim.Son basamağa adımımı atıp sınıfa doğru ilerledim pembeye yakin pileli diz ustu küçük çiçek motifleriyle süslenmiş çok cici bir etek ve üstüne yarım kollu beyaz istanbul baskili bir tişört giymistim. Durumumuz çok çok iyi değil fakat yinede bana ve anneme yetiyor.12-c
"Hazırım"dedikten sonra elimi yavaşça gri olan metalimsi kapi koluna götürdüm ve kapıyı acip parmak ucunda koşmakla yürümek arası birşey yapıp en arka siraya oturdum benden önce gelenlerin olduğuna şaşırdım aslinda ama bir zaman sonra düşüncelerimi heyecan alıp uzaklaştırdı. Sınıf nerdeyse dolmuştu ve benim yanim bostu. Böylesi daha iyiydi arkadas edinme sorunum var bunu annemde söyler hep soğuk davranırım önce, eğer o bana yaklaşırsa gerçek sıcaklığımi gösteririm.Sınav gözetmeni sınıfa geldiğinde kalbimde hissettiğim değişik bir his vardı onun ne olduğunu bende bilmiyorum ama çok değişikti. Gozetmen sınavları dağıtırken kapi calindi ilk tam dikkat etmesemde bana yaklaşırken fark ettigim tahmininen 185 boylarında küpeli çok tatli bir çocuk yanımda dikiliyordu ona baktığımda
"Izin verirsen sıramin altından kitaplarımı alıp gidicem(!)"
"Berkcan!" değişik bir şekilde bakış attıktan sonra tekrar önüne donup sınavlarını düzenledi.
"Pardon.Al tabi" önce dediğini pek anlamasamda cevabım ona cevap olmuştu. Kitaplarını sinirli bir şekilde alıp hızlica sınıftan dışarı cikip gitti. Kim bilir eğer bursu kazanırsam birgün bende havalı bir şekilde gerine gerine "burası benim çöplüğüm" havasına giderim? hemde böyle bir sarayda.Bu dusunceleri bırakıp sınava odaklanmaliydim ve kazanmaliydim. Normalde pek hirsli biri değilimdir ama bu sınavda basari göstermeyi çok istiyordum.
¤¤¤¤¤¤¤
Sınav bitisi bir kız yanıma yaklaşıp bembeyaz olan elinin uzatti elinin üstunde kan kırmızısı taşlı bir yüzüğü ve ona uygun ipli bilekligi vardı.
"Merhaba ben Sinem."
"Bende Miray."deyip gülümsedim. Sahte gulumsemelerden nefret ederim ışte bu yuzunden yeni ortamlara girmeyide sevmem.O sırada gözüme arka sırada oturan kumral, yeşil gözlü bir çocuk çarptı gozleri dolmus ağlamak üzereydi.
"Selam ben Miray galiba sınavın iyi geçmemiş?" çocuk beni baştan aşağı süzdukten sonra ona uzattığım elimi sıkıp kafasını sıranın üstünde birleştirdiği kollarının içine gömdü.
