Πόσο θα 'θελα να βρίσκομαι μαζί σου
Στη απαγορευμένη αγκαλιά του μυστικού μας παραδείσου.
Πόσο θα 'θελα να μπαίνω στην ψυχή σου,
στα φιλιά, στο άρωμα, να ανήκω στη ζωή σου.
Πόσο θα 'θελα να βρίσκεσαι κοντά μου,
το χάδι, η ανάσα σου να χαϊδεύουν τα μαλλιά μου.
Πόσο θα 'θελα να νιώθεις τη ματιά μου,
να μην είσαι άπιαστη σκιά μέσα στα όνειρά μου.
Πόσο θα 'θελα να είχαμε αλλιώτικα βρεθεί,
να μην υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο εγώ και συ.
Πόσο θα 'θελα το αστέρι που κοιτάξαμε μαζί στον ουρανό
να τραγουδούσε πάντα στο δικό μας τον σκοπό.
Πόσο θα 'θελα να μην υπήρχε ο δισταγμός, ο φόβος, η ενοχή ή ίσως κι ο θυμός,
να 'μοιαζε η ζωή μας απέραντος, πολύχρωμος βυθός.
Πόσο θα 'θελα να χαίρομαι για μας,
και να μην σκέφτομαι πως θα μπορούσες κάποτε εσύ να μ' αγαπάς.
Πόσο θα 'θελα να είμαι η μουσική σου,
το κρασί που σε μεθά, οι νότες της ψυχής σου.
YOU ARE READING
Χάρτινες εναποθέσεις (...της Ψυχής και της Σελήνης)
PoetryΣυλλογή κειμένων και στίχων γραμμένων υπό το φως του φεγγαριού. H επιμέλεια του εξώφυλλου έγινε από τη sorellavasoula. Το ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου είναι λίγο...
