Χάρτινες εναποθέσεις (...της Ψυχής και της Σελήνης)

Θάνατος

Στολίδι το αίμα πάνω σε ένα ξύλο που έσπασε από το δέντρο της ζωής.

Ανοίγεις τα φτερά σου, λευκό περιστέρι η ψυχή,

κι αιωρείσαι πολύχρωμο αλεξίπτωτο στον αιθέρα.

Ακουμπάς τον κρύο, υγρό δρόμο, γεύεσαι τη σκόνη, αναπνέεις το σκοτάδι μιας σπηλιάς κι απορείς πώς βρέθηκες εδώ.

Χάνεται το θάρρος, η αδρεναλίνη εξατμίζεται, σαστίζεις...

Τώρα αρχίζεις και σκέφτεσαι, βλέπεις την καρδιά σου ανοιγμένο τριαντάφυλλο και

νιώθεις τη θλίψη, την απώλεια, τη μοναξιά.

Φοβάσαι...

Ξάφνου σε τυλίγει ένα φως,

νιώθεις τη ζεστασιά,

προχωράς εμπρός,

αρχίζεις και τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις,

αναπνέεις ελεύθερα,

δε φοβάσαι πια.

Γαλήνη...