Het bloemenvrouwtje aan de overkant.

1.

Dit "verhaal" is voor Nica, Maya en Oma <3. (snuffeltje1en2en3, nicipanda, snuffeltje3, xxx)

Gisteren was een gewone dag. Een doodgewone saaie dag zoals altijd.
Opstaan - eten - school - eten - slapen.
Maar vandaag voelde anders.
De zon scheen net iets anders door het raam.
Vogels floten mooi en zacht een liedje.
Alles was zo, zo anders..
Nog moe stapte ik mijn bed uit en trok mijn geel-cremige gordijnen met prinsessen op open, (het werd dringend tijd dat ik ze eens veranderde),
om naar mijn doodsaaie straat te kijken waar nooit iets gebeurde.
Alleen...
Er stond een oud vrouwtje met een bloemenkraam aan de overkant van de straat?
Ik schat rond de 80, ze had lieve schattige wangetjes en zat zonder veel bewegingen te maken een lange, dikke sjaal te breien met witte en blauwe strepen, ook had ze een bloemenjurk aan dat net iets boven haar knieen uitkwam, er waren veel bloemen op, grote en kleine, maar eentje trok toch mijn aandacht, het was een mooie, grote blauwe bloem, ik weet niet wat voor soort het was, want zo'n goede bloemenkenner ben ik ook niet. Het was een typische bommajurk maar met toch een special touche ofzo. Haar wit/grijze haren zaten netjes in een knotje op haar hoofd.
Het leek wel of ze sliep.
Snel trok ik mijn kleren aan, nam een appel, en mijn boekentas.
Zachtjes trok ik de voordeur dicht voordat mijn ouders wakker zouden worden zodat ze niet weer eens konden klagen over dat ik 's morgens te weinig at.
Met mijn fiets in mijn handen stapte ik rustig naar het oude vrouwtje, school kon wachten, dit was veel belangrijker en ik had toch al zoveel slechte punten, dus één slecht punt erbij maakte echt geen verschil.