Kalbimdeki Mühür

"Yerin hic dolmayacak"

Bak yine karanlık yeryüzü ve gökyüzü arasında koca bir ateş var ateşin içinde kaderim var kaderimin içinde Yusuf var galiba artık biliyorum bu aşk benim kaderim bu kader en büyük ateşim bu ateş en büyük korkum ve bu korku benim sonummm...

Yusuf koluyla kapının kolunu çevirdi ve içeri girdi ama içerde kimse yoktu .Yusuf pamuğun nereye gittiğini düşünürken o sırada telefon çaldı ve arayan kişi Arastı Yusuf şaşkın bir şekilde telefonu açtı ve konuşmaya başladılar

_Hayırdır sen beni pek aramazsın hangi dağda kurt öldü

_Yusuf sadece pamuk benimle demek için aradım

Yusuf'un gözlerinden birden ateş çıktı nerdeyse ,gözleri sonuna kadar açtı ve kaba bir ses tonuyla

_Sen ne dedin ne demek pamuk yanımda anladım pamuk sana söylemeyi unutmuş bence ama ben sana haberi verim pamuk artık benim sevgilim oluyor sizin gökyüzünde işler nasıl bilmem ama bizim yeryüzünde serserinin biri arayıp pamuk yanımda derse benim senin normalde hastanelik etmem lazım

Yusuf Arasa ardı ardına sıralamaya başladığı an birden Yusuf telefondaki sessizliği fark etti ekrana baktığı an Arasın telefonu çoktan kapadığını fark etti ve bu durum onu dahada sinirlendirdi....

Pamuk Yusuf'un sesini duyduktan sonra panik yapmıştı onu böyle görmesini istemiyordu o bile kendi bu halinden korkarken Yusuf'un nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordu o sırada tek düşündüğü o odadan Yusuf gelmeden çıkması gerektigiydi tam Yusuf kapıyı açacağı sırada pamuk tüm gücüyle ordan kaybolmak istedi ve kendi gücünün dışında kanatları olmadan başka bir yere gitmişti bu onun için bile mucize gibi birseydi gözünü açtığında kendini Aras'ın yanında buldu Aras pamuğu öyle görünce gözlerinde büyük bir korku belirdi pamuk arasa baktı ve

_Yanıyorum Aras, içimde bir ateş var ben ,ben sanki herşeyi yok edebilirim nolur bana yardım et

Aras pamuğu öyle görünce birli yutkundu sonra  pamuğa bakıp

_Beni takip et

Pamuk Arası takip etmeye başladı Aras onu evin gizli odasına götürdü pamugun giderek güçlenen ve büyüyen vücudu bu odayla nasıl son bulacaktı o sırada Aras masanın altına elini uzattı ve orda gizli olan düğmeye bastı sonra aniden zeminde kocaman bir boşluk açıldı Aras boşlukta aşağı inen bir merdiven vardı ordan indi ve pamugada işaret yaptı pamuğun tek çaresi Arasa güvenmekti onu takip etti, zifiri karanlıktı hiçbirşey gözükmüyordu çok hafif bir ışık vardı o kadar biraz yürüdükten sonra Aras durdu pamuk ne olduğunu anlamamıştı Aras o sırada gözlerinden çıkardığı kırmızı bir ışıkla görünmeyen bir kapıyı açtı sonra biraz daha yürüdüler bir odaya geldiler odanın dışı tamamen demirle kaplıydı ,Aras kapının ortasına elini koydu elinin sıcaklığıyla kapıyı açtı sonra pamuga döndü ve ona yaklaşıp

_Sana yardımcı olacağım sakın korkma şimdi içeri gir çıktığında herşey yoluna girecek biraz canın yanacak büründüğün kimlikten çıkmak biraz zor olacak ama ne olursa olsun senin bir canavara dönüşmene izin vermeyeceğim bana güven artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacak

Pamuk Aras'ın gözünde gördüğü o endişe sanki bu bakış çok tanıdık geliyor du,ama neden böyle hem çok güçlü hemde çok güçsüz hissediyordu, Arasa baktı ve odaya girdi Aras buğulu gözlerle pamuğa baktı ve onu o odada tek bıraktı kapıyı kapattı ve yavaş adımlarla ordan çıktı pamuk odaya girdiğinde hiçbirşey görmüyordu odaya girdiği an bütün kemiklerinin kırıldığını hissetmeye başladı etinin bedeninden ayrıldığını zannetti sanki tırnakları yerinden çıkıyor gözlerini biri diri diri kesiyordu hissettiği acıyla bağıra bildiği kadar bağırdı tam merdivenin başına geldiğinde işte tam o sırada pamuğun çığlıklarını duydu hızlıca kafasını çevirdi ve arkasına baktı o duvarlar normalde hiçbir canlının sesini gecirmezdi ama pamuğun çektiği acı insan oğlunun dayanamayacagı kadar büyük ve siddetliydi ve en kötüsü ne kadar acı çekerse çeksin o odadan çıkamazdı ,Aras avuçlarını sıkmaya başladı kafasını çevirip geri döndüğünde tekrar sesini duydu daha fazla dayanamadı koşarak pamuğa doğru koşmaya başladı tam kapının önüne geldi kapıyı acacakken bir an durdu ve olduğu yere oturdu gözlerini kapattı pamuğun çaresiz çığlıkları sanki onu öldürüyordu Aras gözlerini açtı ve kendini sıkmaya çalışıyordu ama pamuğun cektigi acıyı düşününce daha fazla dayanamadı ve ağlamaya başladı hıçkıra hıçkıra bağırarak ağlamaya başladı pamuğun çığlıkları ve Aras'ın hıçkırarak ağlaması onlar bu acıyı çok büyük sandılar ama geçmişin getirdiği acılar dahada büyük ve kalıcı olacaktı onlar için ....