Chapter 1: Nakahinga
Elle's POV
"Elle! Baba ka na daw sabi ng kuya mo." Rinig kong katok ng katulong namin.
"Susunod na po ako." Walang gana kong sagot at narinig kong nakalayo na ito.
Sumalampak na lamang ako sa aking malaking kama at nag-aalangan kung bababa pa ba.
Why are you doing this to me, Ethan?!
Ilan pang minuto ang nakalipas at naisipan ko ng lumabas ng aking kwarto at bumaba na dahil naririnig ko ng nagtatawanan sa baba. Malapit na palang magsimula.
Nakasuot ako ngayon ng black off shoulder gown na hindi balloon style dahil kailangan sobrang classy para sa birthday ni dad although, si mom ang may gusto nito.
"Punitin ko na kaya ang dulo nito?! Naiirita na ako sa pinasuot ni ate Rachel eh!" Inis na sambit ni Kea.
Si ate Rachel Chloe Suarez ang kapatid ni Kea na isa ng doktor sa sarili nitong ospital. May isa pa silang kapatid na babae na si ate Claitte Dionne Suarez which is nasa New York dahil hinahandle na niya ang kumpanya nila doon sa US.
"Stop it, ate Kea." Sabi ni Clarrise na ngayon ay nahihiya dahil panigurado ay nariyan lamang ang crush niya.
"Hoy babaita! Nahiya ngayon oh! Kaloka ka! Gusto mo tawagin ko?" Tanong ni Kea habang nakangiti.
"Please ate Elle! Stop her!" Inis niyang sabi sa akin at umiling lamang ako.
"As if I can." I said at lumagok ng tequila. The fudge!
Iinom pa sana ako ng biglang may humablot nito sa akin. I thought si kuya, mga pinsan ko, mga kaibigan namin or si daddy. But, I'm wrong.
"Stop drinking Elle. Gusto mong malasing kaagad? Wala pa ngang start ng party." He said.
His wearing a tuxedo and it suits him.
I'm wrong because it is the someone whom I love...
Dammit!
Did I just admit it?!
"Don't you care! I can drink and no one can or should stop me!" I said at iinomin ko nanaman sana ang isang shot ng pigilan niya akong muli.
Now what?!
"I said stop." Kalmado ang pagkakasabi niya nito ngunit maawtoridad ito kaya nakakatakot.
"Good." He said while patting my head. Do I look like a dog?!
Marahas kong tinanggal ang kamay niya at natawa sa aking ginawa.
"Haha! Punta tayong Leyte sa sembreak." Aya niya ngunit binigyan ko lagang siya ng inis na titig.
"Seriously Ethan Mateo Pascual?! First day pa nga lang ngayon tapos sembreak agad?!" Takang tanong ko.
"Easy there. Ayaw no bang bumalik doon?" Tanong niya.
Doon kasi kaming magpipinsan lumaki at naging kaibigan namin siya. Well, siya ang best friend ko talaga at unti-unti ay naiirita ako sa pahiging playboy niya.
Urgh!
He's not a total playboy! Malapit kasi siya sa mga bitches na lumalandi but, hindi ko alam kung sadyang mabait siya na minsan parang si Parker kaya nagpapalandi rin.
"Of course I want! Ang OA mo lang kasi talaga." I said.
Tumingin na ako sa stage at mayroon ng nagsasalita ngunit hindi ko man lang mainitindihan.
"Why are you like that?" Nagulat ako sa tanong niya.
He's just looking directly on the stage. To be specific, si Freya ang tinitingnan niya dahil nagsasalita ito sa stage.
"I'm always like this." I said at umayos ng tayo.
"No you're not. Alam kong nagbago ka. Hindi ikaw ang best friend na nakilala ko. Your not my Elle."
Napaawang bibig ako sa sinabi niya and nag-iwas tingin ng tingnan niya ako.
He's right. Nagbago ako kasi alam kong nasasaktan ako sa kanila ni Freya and it is because of my ove from him.
Don't call me your own!
"Tell me please. Nababaliw na ako kakaisip kung anong iniisip mo." He said.
Narinig ko doon ang frustration.
I just can't tell him.
"Matagal ka ng baliw, Ethan. Crazy enough to know the things that is running inside my head." I said.
Umiling siya at naglakad palayo. I know how it feels Ethan.
I really do.
After dad's party, umakyat ako ng kwarto ko at binuksan ang laptop ko dahil may pinapa-edit si Kea sa akin.
"Elle?"
My heart skipped a beat ng marinig ang boses na yun.
"W-What?" Nauutal kong tugon.
Dapat pala hindi na ako nagsalita para akalain niya na nakatulog ako or wala ako sa kwarto! Urgh!
"May pinapaabot si Kea. Sample daw ito." He said.
Huminga ako ng malalim bago tumayo para buksan ang kwarto ko.
Okay naman ang suot ko which is Black plain V-neck shirt at pajama.
"Thanks." I said at kinuha ang papel.
Baliw talaga si Kea! Hindi nalang siya yung pumunta?!
"I'm sorry about earlier. Kalimutan mo nalang 'yun." He said at sa pagngiti niya ay sumilip ang dimples niya.
"Ah. That's okay. I'm sorry rin sa sinabi ko. You know me, masyadong palasagot. Sorry again." I said sabay sarado ng pinto.
Phew!
Nakahinga rin!
