Bu benim yeni kitabımın ilk bölümü...
Umarım oylarınız ve yorumlarınızla beni desteklersiniz!
Keyifli okumalar!
..............
"Öğrenci uyan!"diye bağırdı bir ses.Tonundan kadın ve elbette oldukça kızgın olduğu belli oluyordu ki olması içinde oldukça nedeni vardı!
Sabahtan beri kantinde veletlerle uğraşmış ve yorulmuştu.Şimdi vardiyasını doldurmuş,masaları silip eve gidebilecekti fakat bir velet masanın birini işgal edip kafasını dayamış uyuyordu!
Ve ayrıca ne kadar seslenirse seslensin uyanmıyordu!
Nefes almasa öldü sanırdı kantinci kadın!
Kantinci kadın tam tekrar bağıracakken veletten sonunda bir ses geldi:"Beş dakika daha!"
Zaten kızgın olan kantinci kadın dayanamayarak ağzını bozdu:"Beş dakika senin anan!"
Ardından da masayı çekmeye başladı ki bu velete uyumaya devam etme şansı bırakmadı.Bu nedenle esneyerek kalktı."Sabah oldu mu?"
"Saat öğlenin ikisi!"diye bağırdı kantinci kadın.Belli ki veletin bu tembel tavrı hoşuna gitmemişti.
Sesi duyan velet önündeki kulaklarından duman çıkaran yirmilerinin ortasında gibi duran siyah saçlı güzel çekik gözlü kadına doğru sakince baktı.
"Öğlenin ikisi...Bu Kral bu kadar uyudu mu?"Yüzünde meraklı ifade belirdi veletin"Galiba bu Kral son savaşında gücünü oldukça zorladı ve yorgun düştü."
Veletin dediği karşısında ilk önce şaşıran kantinci kadın sonra derin bir iç çekti.Anlamıştı çünkü.Önündeki bu velet bir çocuğun yakalanabileceği en kötü hastalıklardan birine yakalanmıştı:8.sınıf sendromu!*
Yüzünde acıyan bir ifade belirdi kadının.Emindi gelecekte bugünler bu velet için karanlık birer geçmiş olacaktı!
Velette kadının ifadesindeki acılığı görünce yüzündeki sakin ifade yerini acı bir ifadeye bıraktı.Çünkü biliyordu bu kadının neden ifadesinin bu kadar acı olduğunu...
Bu kadın büyük ihtimal bu Kralın şu yedi düvana yayılmış,tanrıçaları bile kendine hayran bırakan yakışıklılığına kalbini kaptırdı,fakat Neden daha önce doğmadığından dolayı acı çekiyor.Of...Bu Kral çok günahkar!
Velet bir süre daha düşündükten sonra kendisini oldukça sorumlu hissetti.Bir şey söyleme gereği duydu ve:"Bu Kral biliyor onun hatası.Sorun sende değil." dedi.
Kantinci de veletin kendisini anladığını düşündü ve yüzünde samimi bir ifadeyle cevap verdi:"Merak etme ilerde geçecektir."
Önündeki anlayışlı ölümlüye bakan veletin yüzünde ilk önce tereddütlü sonra son derece sert bir ifade oluştu. Bu sefer sorumluluk almaya karar verdi.
Nasıl kendisine karşı bu kadar samimi bir ölümlüyü yüz üstü bırakabilirdi?
Eğer bırakırsa nasıl onun şanına yakışırdı!
"Merak etme bu Kral sorumluluk alacak."dedi velet son derece sert bir tonla."Bundan sonra bu Kralın insanısın."
Kantinci kadın ilk önce önündeki veletin bilinçli olduğunu ve bu hastalıktan kurtulmak için elinden geleni yapacağı düşündü ve yüzünde mutlu bir ifade belirdi.Tabi ki lafın gerisini duyana dek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evrim Dünyası
FantasyBen ki zamanı ve mekanı aşmış evrilmiş varlık! Ne korkunç bir virüs... Ne de alemleri yok edebilecek bir büyü korkutabilir beni! Tek korkum var... Şu sistemin cimriliği! Öldürüyor beni!
