TRAPPED

CHAP. TWO

CHAPTER TWO
"THAT'S AN ORDER"

(

Typo's ahead!)

"Ma'am may reports na po tungkol don sa mga nakatakas."
Sabi ng sundalong kakapasok lang sa loob ng opisina ko.

Umagang-umaga, alas syete palang eh, reports at problema na kaagad ang aatupagin ko.

Being an official is not easy. Kung ang akala ng sambayanan eh, nagpapalaki lang kami ng tiyan at mga pera dito, edi palian nila kami. Nang ma-experience rin nila ito.

"Go on."
Sabi ko, at nilagyan na ng black coffee ang mug ko. Nilagyan ng konting sugar at creamer.

"According to our tracker, lieutenant Rosevelt, nasa isang fishing port ang mga nakatakas. Lollãn fish port, to be exact ma'am. "

"Bakit sila andon?"

"According to their recorded convertation last time nung nasa kulongan pa sila, someone will fetch them from the port. Hindi namin alam kung saan sila patungo pero may hinala kaming, sa isang probinsya. "

"Saang probinsya?"
Tanong ko sabay higop sa kape ko.

Those bastards are giving headache. Eh kung manatili nalang kaya sila sa kulongan ano? Ayaw pa nila 'non? Libre kain, libre bahay, at tsaka may mga guardia pa.

"Sa tingin po ni Lieutenant Rosevelt eh, sa Probinsya Bollano tutungo ang mga nakatakas. Ang probinsya ay nasa isang maliit na isla, na kaharap ng Lollãna fish port."

Isang probinsya na nasa isang maliit na isla.. Ngayon ko pa lang narinig ang pangalan ng probinsya. Di ako masyadong pamilyar, lalong lalo na sa sinasabi nilang Fish port.

"Alam niyo ba kung kailan sila sa aalis sa fish port na'yon?"
Tanong ko ulit.

"Siguro mamayang gabi general."
Sagot niya.
Mamayang gabi. May oras pa para mag-handa kami.

"Sabihin mo kina Torress, Lidrano, Tirano, at Vilaver na maghanda. Pupunta kami sa fish port na'yon mamayang alas syete ng gabi."

"Opo general"
Nag-salute muna siya bago lumabas ng opisina ko. Nang makalabas na siya ay muli akong sumipsip sa kape ko.

Pasensya nalang don sa mga nakatakas, pero di ko sila hahayaang maka-alis. Akala ba nila magaling na sila dahil natakasan nila ang team ko na nag-babantay sa kulongang kinalalagyan nila.
Well, tignan natin ngayon gabi kung gaano sila kagaling.

Tatlo lang silang tumakas, pero madadag-dagan sila pagbalik ng prisinto, dahil sisiguradohin ko'ng isasama ko ang susundo sakanila.

----------

"Eli are you nuts??"
Medyo galit niyang tanong sakin.
Pero imbes na harapin siya at bigyang pansin, nagpatuloy ako sa paglalagay ng bala sa mga baril na dadalhin ko.

"I'm physically, mentally, and spiritually healthy Keal. Don't worry."

"Don't worry? Eh yung mga dala mong tao, eh hindi yung magagaling! I'm coming with you."
Sabi niya.

"No you can't come Keal. Your family needs you. Specially your son."
Sabi ko.
Mikael, his son is ill. Nag-ngingipin kasi.

"Alice can handle him. I'm coming with you."

"You can't come Mikeal. Bakit mo ba gustong sumama?"

"I'm worried about you, Eli! Kaya pasamahin mo ako!"
Sabi niya sabay hila sa kamay ko para paharapin ako sakanya.

"I want to come with y--"

"Oo. Di ko dala yung magagaling ko'ng tao. Eh ano ngayon? Mikeal? Nakalimutan mo ata ang posisyon ko." Medyo may galit kong sabi sabay talikod sakanya at kinuha ang bag pack, at lumabas ng opisina ko

Narinig ko siyang tinatawag ang pangalan ko pero di ko siya pinakingan. Nagtuloy-tuloy lang ako hangang sa sasakyan na maghahatid samin papunta sa fish port.

I don't know why he's acting like a mother. Mother nga ba o, mas higit pa sa isang ina? Ang OA niya.

Basta basta nalang siyang pumasok sa loob ng opisina ko at may galit na tinanong ako kung talagang pupunta ako sa fish port nayon, bringing only four men. Ikalima ako.

Eh ano ngayon kung konti lang kami. Nakalimutan niya ata kung sino ako.
Kung ano ang posisyon ko.

Feeling niya kasi siya na ang pinaka-magaling sa team eh. Ayaw ko mang sabihin pero, dalawang taon ko lang tinapos ang lahat ng training. Dumagdag ako ng limang taong training pa, at heto isang heneral na ako. And I won't be in this position kung di ako magaling.
Masyado niya akong minamaliit eh. Porke't babae ako.

"Good evening general."
Bati sakin ni Torres. Isang tracker.

"Good evening. Handa na ba kayo?"
Tanong ko.

"Yes general."

"Then let's go." Sabi ko sabay pasok sa sasakayan.

Gusto ko sanang isama si Mikeal, pero kailangan siya ng anak niya. Mikael and his wife needs him. Kaya di ko siya pinasama.

Habang bumabyahe kami ay biglang tumunog ang cellphone ko kaya kinuha ko ito mula sa bag pack at tiningnan kung sino ang tumatawag.

Keal calling...

Sinagot ko ang tawag.
Hindi naman kasi ako galit sakanya. Naiinis lang.

(Hello? Eli?)

"Keal ano ba?

(Nasan na ba kayo? Susunod ako. And please don't say n---)

"Bakit ba ang kulit mo? Alice needs you!  Umuwi ka na Keal."

(No!)
Sigaw niya. Narinig ko sa kabilang linya na nagkakasa siya ng baril. Naghahanda siya.

"Lieutenant Rosevelt, stop following us."  I firmly said.

(Don't you dare---)

"That's an order Rosevelt! Show some resepct.!"

Di ko na napigilan ang galit ko kaya medyo naisigaw ko yun. Napaka mapilit ng taong to.

Saglit na natahimik siya, ngunit maya-maya pa'y...

(Yes. General)
at binaba niya ang tawag.

Hindi bago samin ang mag-away. Nakokonsenysa ako, pero mamaya ko nalang siya aasikasohin.

Tatapusin ko muna 'tong problema sa fish port.

Di nagtagal ay huminto na yung sinasakyan namin. Ang sabi ng driver ay, 30 kilometers from here ay matatagpuan na ang fish port.

"Okay men, let's go! "