beautiful ⁝ krisho

1.8

bu bölümde yifan ve junmyeonun hşkayesini okuyacaksınız umarım sıkılmazsınız:(

sizi seviyorumm ♡

kjunmyeon:

kjunmyeon:
uyuyamıyorum:(
eğlendir beni:(

yifanw:
eğlendireyim;d?

kjunmyeon:
fesat düşüncelerini bir kenara bırak ;(
niye hala uyumadın sen

yifanw:
seni düşünmekten gözüme uyku girmedi<3

kjunmyeon:
:(

yifanw:
tamam:(
lol oynuyodum
uzun sürdü biraz :/

kjunmyeon:
bu saate kadar
kimlerle oynadın

yifanw:
tanımıyorum

kjunmyeon:
hm
tamam

yifanw:
ee
hala eğlenmek istiyor musun;)

kjunmyeon:
hayır uykum geldi

yifanw:
ne
cidden mi..

kjunmyeon:
hayır
bu gece uyuyabileceğimi sanmıyorum
:(

yifanw:
aklını karıştıran bir şey mi var
ya da seni heyecanlandıran
ya da strese sokan
niye uyuyamıyorsun

kjunmyeon:
sadece
uykum yok

yifanw:
sesim güzel olsa
şarkı söyleyip uyumanı sağlayabilirdim
filmlerdeki gibi..

kjunmyeon:
müsait misin

yifanw:
evet
yoksa arayacak mısın:D

kjunmyeon:
evet

yifanw:
ne
bunu beklememiştim
heyecanlanmadım desem yalan olur

sevgilimyeon arıyor...
onayla/kapat

"Junmyeon?" kısıkça söyledi Yifan.

"Bana şarkı söyler misin?" Junmyeon sakinçe mırıldandığında Yifan bu isteğin gerçekleşme olasılığını düşündü. %0 falandı sanırım.

Sevgilisini reddetmek istemiyordu. Gerçekten en son istediği şey buydu. Ama olmayınca olmuyordu sonuşta.. "Sesim güzel değil..."

"Uykumun gelmesini sağla,lütfen.." Bir şeyler olduğunu seziyordu Yifan. Junmyeon'un uykusunu kaçıran şeyler vardı. Ve bunu bilmek istiyordu.

"Junmyeon,doğruyu söyle. Bir şey oldu değil mi?"

Junmyeon eliyle gözlerini ovaladıktan sonra cevap verdi telefonun karşısında endişeyle konuşan adama. "Sonra anlatacağım,söz. Şimdi lütfen uyumama yardım et."

Kabullenmekten başka bir şey yapamazdı Yifan. "Pekala..Yapabileceğim tek şey hikaye okumak olur ama?"

"Ne olursa olsun.." Junmyeon yatağına biraz daha yayıldı. İstediği tek şey uyumaktı.

"Günlerden bir gün kocaman şehrin birinde bir uzun bir adam yaşarmış. Boyu o kadar ilgi çekiciymişki ne zaman bir yere gitse insanlar ona bakarmış. Bir gün o adamı birileri üzmüş. Koca adam ağlayarak sokakta dolaşıyormuş. Sonra kendini sakinleştirmek için bir kafeye girmiş. Kafenin her yeri huzur vermek için döşenmiş gibiymiş.

Bir masaya oturup insanları izlemiş bir süre. Sonra biri gelmiş yanıbaşına. Gözlerini elinde defter tutan kısa boylu adama çevirmiş. Adam o kadar çok ilgisini çekmişki bir süre bakmaktan kendini alamamış. Sonunda adamın seslenişiyle kendine geldiğinde bir bardak süt istemiş sadece. Dakikalar sonra kısa olan adam bizimkinin yanına dönmüş tekrar. Bir bardak kahve ve birkaç kurabiye ile..Uzun olan şaşırmış çünkü kurabiyeleri o istememiş. Bunu dile getirdiğinde kısa olan kurabiyelerin ikram olduğunu söylemiş. Uzun olan kısa olanın sesini bile çok güzel bulmuş.

Birkaç gün geçmiş aradan. Bizimki her gün aynı kafeye gider olmuş. İstediği şey ise hep aynıymış;bir bardak süt. Her defasında sütünü içerek kısa olanı izliyormuş. Kısa olanın bunun farkında olup olmadığından habersiz hem de. Artık onu tanımak istiyormuş.

Bu defa tüm cesaretini toplayarak gitmiş kafeye. Her zaman oturduğu yere oturmuş yine. Kısa olan yanına geldiğinde birkaç saniyelik göz temasından sonra açmış ağzını. İsmini sormuş. Kısa olan gülümseyerek ismini söylediğinde heyecanla teşekkür ederek kafeden çıkmış. Yaptığı şeyin ne kadar saçma olduğunu sonradan anlamış. Sadece ismini sorup çıkmıştı çünkü...

Bir yerlerden kısa olanı bulup mesaj atmış. Hemen olumlu tepki almamış tabiki. Ama bu onu yıldırmamış. Bıkmadan yazmaya devam etmiş.

Birkaç hafta sonra o çok istediği şey gerçekleşivermiş. Kısa olan ona bir şans vermiş. Bizimki o mutlulukla kardeşine yemek bile almış.

Kısa olan ve uzun olanın hikayesi daha bitmemiş ama. Tüm sevgileriyle yaşamaya devam ediyorlarmış.."

Yifan yüzündeki gülümsemeyle bitirmişti hikayesini. Düzenli nefes alış veriş sesleri kulağına dolduğunda gözlerini kapattı. Bu bile mutluluk vericiydi.

aslında tam finallik bir bölüm oldu blki finali de böyle yaparım

sizi seviyorum